Devlet malı deniz yemeyen keriz, hatta daha kaba bir ifadeyle yemeyen domuz olarak bilinen, yaygın olarak kullanılan sözün bize ait olduğu tartışmalıdır. Söz başka kültürlerle ilintili olsa gerek. Çünkü yerleşik ve esaslı kültürlerde böyle bir ifadenin olması hatta bunun teşvik edilmesi anlamsızdır pek mümkün değildir.
...

Devlet malı hepimizindir oysa. Bu toplumun, bu halkın ve milletindir. Ortak kullanımındır. Her insanımızın emeğinin, alın terinin ürünüdür. Benim sizin onun vergisi, devlete olan katkısıdır. Artı değeridir.
...

Durum buyken nasıl el uzatılır, nasıl tüketilir. Hangi gönül huzuruyla, iç rahatlığıyla yenilir içilir, bir ihtiyaç için kullanılır? Bu mala göz dikmek, onu çarçur etmek, zimmetine geçirmek, başkalarına peşkeş çekmek belki de en veballi iştir. En çok sakınılması, uzak durulması gereken bir şeydir.
...

Hem bu düşünce nasıl oluşur. Hangi zihniyet bu fikri aşılar. Devlet malının bitmez tükenmez olduğu, bunu yemeyenin keriz ya da domuz olduğu nasıl bir duygudur, nasıl bir insafsızlık ve aymazlıktır.
...

Burda bir genelleme elbette mümkün değildir. Genele teşmil edilemez ama bütünüyle de ilgisiz kalınamaz. Öncelikle bu zihniyeti bertaraf edip ortadan kaldırmak gerekir. Bu da bir günün değil uzunca bir dönemin meselesidir. Yavaş yavaş yol alınabilir. Biraz eğitimle, biraz töre, din ve ahlak öğretileriyle ilerlenebilir. Duyarlı bir nesil yetiştirilebilir. Tam kökü kazınamasa da mesafe ve yol alınabilir. En azından tedavülden düşürülebilir.


Kemal SEYFİ
08.05.2021