Meğer bu delikanlı bir hacının  kızını  istemiş. Hacı efendi de oğlanı araştırıyor. O da bunu bildiği için müstakbel kayınpederinin gittiği camiye gidiyor ki hakkında iyi izlenim edinilsin. Namazı da en ön saflarda Hacı efendi’ nin görebileceği yerlerde kılan bu delikanlı sonuçta muradına eriyor ve Hacı efendi’ nin kızını  alıyor. Kızı alınca da namazı da bırakıyor,camiyi de. Meğer delikanlının  namaza başlamasının cemaate iştirak etmesinin sebebi Hacı’nın kızını  almakmış. Dolayısıyla da almış kızı, bırakmış namazı...

Yine bazı kimseler vardır ki namazlarını kılarlar, kurbanlarını keserler, içki içmez,zina etmezler.  Bu yaptıkları  şeyler  aynı zamanda Allahu Tealâ Hazretleri’nin de emrettiği şeylerdir fakat bu işleri yaparken niyetleri Allah rızası  değildir.

Mesela kişi  namazını  kılıyor fakat bunu sırf  Allah’ ın rızasını  kazanmak için değil de spor maksadıyla yapıyor. Oruç tutuyor  perhiz olsun diye...İçki içmiyor,adam zamanında öyle içmiş ki ne ciğer kalmış ne mide doktor yasaklamış. Ölüm kokrusundan içmiyor. Sağlam olsa ,böyle bir risk olmasa içecek. Zina etmiyor, hastalığa  yakalanma korkusuyla...

Şimdi  bu yapılan işler  ne kadar güzel  olsa da işin en önemli  boyutu olan niyet halis olmadığından, Mevla’nın katında hiç bir değer ifade etmez.

İbadetlerimizi yalnız Allah rızası  için yapmalıyız. Bunun  dışında  yapılan ibadet ve ameller kişiyi  sevaptan mahrum bırakır.

Her ne kadar ibadetlerimize  başlarken "Niyet ettim Allah rızası  için falanca namazın farzını  kılmaya veya falanca orucu tutmaya..."gibi ifadeler kullanıyorsak da esas mesele bu niyetin dille yapılması  değil  kalp ile de yapılmasıdır.

Rivayet olunur ki: "Adamın biri yol kenarındaki evinin bahçesinde oturmuş  makamlı bir şekilde normal  bir ses tonuyla Kur’an okuyor.

Yoldan  komşusunun geçtiğini  görünce ona sesini duyurmak  için yükseltiyor daha yanık bir sesle Kur’an okumaya devam ediyor ki  Komşusu "Ne güzel okuyor."  desin.

Bu adam o gece rüyasında kıyamet kopmuş ve insanları mahşer yerine toplanmış görüyor ve teker teker herkes hesaba çekilip, kitapları ellerine veriliyor. Ona da kitabını verdikleri zaman hemen açıp bakıyor ki dünya hayatında ne yaptıysa, ne ettiyse hepsi noksansız bir şekilde deftere kayıt edilmiş.

Sabah bahçede okuduğu  Kur’an ayetlerini de orada görüyor.Okuduğu ayetler yazılmış ve altlarına da ne kadar sevap kazandığı  not edilmiş.Sonra bir şey  dikkatini çekiyor okuduğu  bir kaç ayetin ne kendisinin ne de sevabının yazılmamış  olduğunu  görüyor. Hemen soruyor; " Ben şu..şu... ayetleri de okumuştum ama ne kendileri ne de sevapları yazılmamış."

Ona şöyle deniliyor;" Hayır ve şerden zerre kadar da olsa bir amel işlesen onu defterde bulursun.Sen o ayetleri gerçekten  okudun mu?"

Bunun  üzerine o zat ;"Evet okudum lâkin bazı ayetleri  okurken komşum oradan geçiyordu. Sesimi ona duyurmak için biraz yüksetmiştim."

Ona deniliyor ki;" Sen bu ayetleri Allah { C.C } için  değil, komşun için okumuşsun.Bu defterde Allah için yaptığın  amellerin hesabını  bulursun, başkaları için yapılanları değil.Sen şimdi  bunun  sevabını git,  komşundan al."

Bir Hadis-i Kutsi’ de Mevla Tealâ şöyle  buyuruyor: "Ben  ortakların şirkten en müstağni olanıyım.Kim bir amel yapar buna benden başkasını da ortak kılarsa,onu ortağıyla başbaşa bırakırım."

Mevlamızın yolunda verdiğimiz hiç bir şey, yaptığımız  hiç  bir amel zayi olmaz.
Ve Mevla bozuk niyetle yapılan işlere  bakmaz

Ebu Hureyre {R.a} ’dan rivayete göre efendimiz {S.a.v} şöyle  buyurdu;"Kıyamet gününde  insanların  üzerine ilk hüküm  verilecek  olan şehit  edilen bir adamdır.Bu adam getirilecek ona Allah cc nimetlerini  tarif edecek, o  da onları tanıyacaktır.
"Bu nimetler  hakkında ne yaptın?"{ Yani bu nimetlerin  şükrünü  eda etmek için ne amel işledin?"} diye soracak.

Şehit ;"Senin uğrunda çarpıştım, nihayet şehit edildim."diyecektir. Allahu Tealâ ;" Yalan söyledin çünkü  sen cesur denilmek için çarpıştın.Gerçekten denildi de." buyuracak. Sonra onun hakkında  emir verecek yüz  üstü  sürüklenerek  cehenneme atılacaktır.