Söze göre sorumluluk sizde, külfet sizde, ancak nimet başkalarında. Elini taşın altına sokan siz, çileyi cefayı çeken siz, sefayı süren başkaları. İşe bakar mısınız bir; her türlü riskin altına gireceksiniz, gerekirse gövdenizi taşın altına koyacaksınız ama ya diğeri? O da zevkinde safasında olacak, istediği gibi yiyecek içecek, istediği hayatı yaşayacak hiç bir sorumluluk duymayacak.
...

Var mı örneği bunun, rastlanıyor mu derseniz hem de sayısız, oldukça fazla denilebilir. Tokmak kendi elinde davulsa başkalarının omzunda çok sayıda insan var. Rahatları da yerinde. Bir eli yağda diğer elleri balda bunların. Düzenini kurmuş devam ettirirler. Hiç de gocunmazlar. İstedikleri gibi at oynatırlar. Kimsenin gözünün yaşına bakmazlar. Seni beni adam yerine koymazlar.
...

Biraz da suçu kendimizde aramalıyız. Davulu niçin hep biz taşıyoruz sormalıyız. Bir nedeni olmalı yalnız bunun. Hiç sebepsiz yere değildir. Ya altından kalkılamayacak, üzeri örtülemeyecek bir mesele var arada, ya da kurulu, süregelen bir düzen var.
...

Düzen öyle kurulur, öyle bir işler ki çoğu zaman tokmakçıların lehine, senin benim gibilerin aleyhinedir. Bir türlü değişmez de, ne yapsanız tokmağı elinize alamaz, davulu diğerinin boynuna geçiremezsiniz. Bu kervan böyle yürür gider, düzen devam eder. Devran döner mi derseniz, zor olmakla beraber davulculara kalmış biraz. Çaldıkları, rıza gösterdikleri sürece zor.


Kemal GÜL
18.04.2021