Neymiş bu kıskançlık?

Önce onu dilim döndüğünce bildiğim kadarıyla anlatayım. Başka insanların sahip olduğu şeyleri çekememezlik, rahatsız olma ve sevdiği kişiyi paylaşma konusunda , aşırılığa gitme durumudur. Kıskançlığın çok çeşitleri vardır. En acısı sevdiğini başkasıyla paylaşmadır. Cennetin cehennemi ,duyguların en acısı , yılan sokmuş gibi kıvranmasıdır. Ceketi insana ters giydirir. Yaşadığım süre içinde çok kıskanıldım. Bunu çok geç anladım. İnsan maskesini geç çıkarıyor . Farkına zor varıyor. Kıskandığımda oldu . Kimse sevdiğini paylaşmak istemez .

Bu duygunun küçükken ne olduğunu bilmezdim. Dedemin yanında büyüdüm. Tam on sene el bebek ,gül bebek geçti günlerim. Daha altı yaşındaydım. Bir gün evlenip gitmiş,on çocuğu olmuş halamdan dedeme mektup geldi. Dedem tahta sedirin üstüne oturup merakla mektubu açıp nineme sesli okuyordu.
“ o kız bu evden ne zaman gidecek” yazıyordu. Dedem başını öne eğdi, düşünceli ve üzgün ,eli koynunda uzaklara daldı. Çocuk aklımla ne olduğunu idrak edemesemde ,kötü cümle olduğunu ,istenmediğimi hissetmiştim.

Beynime kodlandı. Dedemin beni sevmesini için için halamın amcamın kıskandığını büyüdükçe farkına vardım. Hiç unutamadım. Her zaman hatırladım.

Yıllar sonra , bundan üç sene önce halamın yanına ziyarete gittiğimde bana “ Babamı şimdi çok iyi anlıyorum. İnsanın yanında büyüyen torun farklı oluyormuş , seni sevdiğine hak verdim . Babama o zamanlar çok kızıyordum “ dedi. Eski zamanlarda olanları komikçe anlattı ve çok güldük. Halamda babasının sevgisini paylaşmaktan rahatsız olmuştu. Seneler sonra halamın açıkça itiraf etmesi benimde hoşuma gitmişti. İnsanın hatasını geçte olsa anlaması çok güzeldi.

Her insanda az veya çok vardır bu kıskançlık duygusu. Aşırıya gidilmesi hastalık haline gelir. İnsanı çok mutsuzluğa sürükler. Fazlası büyük zarar verir. Tedavi edilmesi gerekir bence.

Feride