Biraz önce bir damla göz yaşımı senin için yazdığım bestenin üzerine akıttım.Besteyi tamamlamama gerek kalmadan sözleri mısralara döküldü.
Bu seni ne kadar çok sevdiğimi mi yoksa ne kadar çok özlediğimimi anlatır bilemiyorum.Tek bildiğim seni artık sadece mısralarda ya da bestelerde hissetmenin zor geldiği.
Zor gelen sadece bu değil.Satırlarımda senin yokluğunu hissetmenin zorluğunu çekiyorum.Yokluğunu artık anlatamıyorum bile..Aşkının yanında bir de yokluğunun zorluğu işledi her bir hücreme.Zor gelen sadece bu değil. O yaşadığımız günleri de aklımdan çıkaramıyorum.Hatırlar mısın bilmiyorum sana yadığım ilk mektubu....
Birkaç gün önce başkası var dediler,inanmadım.Seni sevmiyor dediler,aldanmadım.Seni çoktan unutmuş dediler,ağlamadım.O yalancıymış dediler,utandım..
Artık yoktun farkındaydım..En iyisi unutmaktı ama ben unutamadım.Öyle bir zamanda öyle bir yerde geldin ki senden ayrılamadım.Giderken senden kopamadım.Şimdi ise; çaresiz seni unutmak zorunda olan zavallı kalbime kapandım.
Dün, gün batımında sahile oturmuş,gitarımı çalıyordum.Geçen sevgililer sana yazdığım o son besteyi dinliyorlardı.Daha sonra sanki para için çalıyormuşum gibi çiftlerden biri önüme bozuk para attı.Başımı zorlukla kaldırdım.Parayı atan
genç oydu.Ama o beni tanımadı...