ŞİİR OKURUNA NOTLAR

1


Şiire başlayışım çok iddialı değil. Herkes 18’inde şairdir, 20’sinde bitirir. Ben onların bıraktığı yerden başladım.i lk şiirimi lisede yazmıştım. Hece ölçüsüyle idi. Kompozisyon dersinde hocamız şiir yazmamızı istemişti. Son dörtlüğün son mısraını yazamamıştım.sonra ne oldu, nasıl oldu şiire başladım, hatırlayamıyorum. Herhalde Sezai Karakoç’u tanıdıktan, onun şiirlerini okuduktan sonra başladı bende modern şiir hevesi. Yıllar sonraydı. İkinci fakültede öğrenciydim. Şiirlerimi toplayıp bir defter yapmıştım. Kasımpaşa’da bir otelde kalıyordum öğrenci arkadaşlarla, bir öğrenci misafirimiz vardı Ankara’dandı herhalde. Şiirlerimi ona okudum. Ses çıkarmadı. Yıllar geçti, fakültede bir kıza aşık olmuştum. Alevden Güller 1-2 ve benzeri şiirleri yazmıştım. O yine gelmişti. Bu kez yeni şiirlerimi ona okudum. İşte ’dedi ’şimdi ’oldu’. Bunlar gerçek şiirler. ’Bu kız senin şair olman için görünmüş sana’. Kara sevdaydı. Hiçbir zaman yüz vermedi bana. Ben onun acısıyla bir sürü şiir yazdım.




2
Kara Şiir. Fen Lisesi öğretmenliğim yıllarında yazdığım şiirlerden. Bu öğrencilerin zeka pırıltıları beni aydınlatmış bu şiirlere ilham kaynağı olmuştu. Derslere hep bir şiir kitabıyla giriyordum. Ders bitince onları serbest bırakıyordum şiir, kitabını açıyordum. Benlik şiirleri o zaman yazıldı. O günlerde Behçet Necatigil’in kitaplarını bilmem kaçıncı defa okuyordum. Birinci cilde ilaveten bir dostumun evinde bulup aldığım, hala geri vermediğim, vermeye kıyamadığım bu kitapları ezberlercesine tekrar ediyor, yutarcasına okuyordum. Derslerde şiir okumamı istiyorlar, ben de onlara ünlü şairlerden en güzel şiirleri okuyordum. Bir sınıfta okuyunca, öbür sınıflar duyuyor, onlar da isteklerini bildiriyorlardı. Ayrıca kendi şiirlerimi de okumamı istiyorlardı.Ben bu konuda biraz cimri davranıyordum. Onlara şiirlerimi yayınladığım siteleri tanıtıyor, oradan kendilerinin okumalarını salık veriyordum.
Ben şiir okurken büyük bir sessizlik oluyor, şiir bitince alkış kopuyordu. Bense burası sınıf şov dünyası değil diyerek engellemeye çalışıyordum onları. ‘Sessiz dinlemeniz en büyük alkıştır’ diyordum. Bu okulda 3.5 yıl süren öğretmenliğim boyunca yazdığım şiirler kitaplık çapa ulaştı.
Hiçbir okulda şiir yazdığıma dair bir açıklama yapmamıştım. Oysa yıllar önce dergilerde tek tük şiirlerim yayınlanıyordu. İkindi Yazılarında tek uzun ‘kutlu tarih destanı’yla görünmüştüm. Şimdilerde ise İslami Edebiyat dergisinde bir şiir ve birkaç yazımla göründüm. Ayrıca kendi editörlüğümde yayınladığım İlim dergisi de şiirlerimin okurla buluştuğu ortam oluşturdu. Bu okul farklıydı. Ya da ben öyle düşünüyordum. Aslında zamanı gelmişti topluluklara açılmanın. Sonradan tayin olduğum bu yeni okulda da aynı eğilimi sürdürdüm.

Ahmet Kemal
________________________________________