Adamın birisinin 5 yaşında bir oğlu vardır.
Akşam işten eve geliyor adam.
Kapıdan içeriye girer girmez çocuk kapıya koşuyor.
’’Baba, diyor. ’’
Nolursun dışarıya çıkıp beraber oyun oynayalım.
Adam çocuğunu da kırmak istemiyor.
Evde de yapacak bir sürü işim var.
Çocuğu kırmadan
ben bu işten nasıl kurtulurum diye düşünürken
bir bakıyor ki çalışma masasının üzerinde
büyük bir dünya haritası var.
Adam oğluna dönüyor.
Oğlum diyor.
Söz dışarı çıkıp seninle oyun oynayacağım
ama bir tane şartım var.
Alıyor dünya haritasını çocuğa gösteriyor.
Bak diyor.

Bu dünya haritası.
Dünya haritasının ortasından başlıyor kesmeye.
Paramparça ediyor.
Bir tomar kağıt haline getiriyor.
Sonra oğluna dönüyor ve ’’Oğlum!
Bak al bu dünya haritasını dünyayı eski haline getir
yani dünyayı düzelt sana söz diyor
beraber çıkıp oyun oynayalım.
Çocuk da küçük ve saf olduğu için seviniyor.
Tamam baba’’ diyor.
Alıyor kağıtları odaya kaçıyor.
Adam kendi kendine diyor
O şimdi odada iki saat uğraşır,
uykuya kalır nasılsa
ben de dışarıya çıkmaktan kurtulurum.
Düşüncesiyle adam üstünü başını değiştiriyor,
pijamalarını giyiyor, kanepeye uzanıyor.
Beş dakika geçmeden çocuk koşarak geliyor.

Baba’’ diyor.
Dünyayı düzelttim.
Adam yerinden doğruluyor bir bakıyor,
alıyor dünya haritasını.
Oğlum Bunu nasıl yaptın sen.
Ben bile olsam bu dünyayı
bu kadar çabuk düzeltemezdim.
Sen bunu nasıl başardın.
deyince çocuk diyor ki baba
Dünya haritasının arka yüzeyinde
bir tane insan resmi vardı.
İnsanı düzeltince gördüm ki dünya da düzeliyor.