Huzurlu geçen bir gecenin ardından ,sabaha kuşluk vakti uyanarak güne başladım. Gördüğüm rüyanın etkisiyle pozitif enerjim yerinde ,martı çığlıklarının telaşı ,birbirileriyle yarış tutuşları görmeye değer. Hava açık mavinin tonları gökyüzünü sarmalayık .Karşımda uçsuz bucaksız Akdeniz’ in şirin bir kasabası. Ve sevdiğim deniz ! İki mavi arasında yaşam daha bir güzelleşiyor. Maviye olan tutkum bilinmez bir bilmece sanki . Vazgeçilmezlerim arasındadır .Doğa sessiz kendi çalgısını çalıyor . Her zaman yaptığım gibi doğan güneşi balkonda sevgiyle selamlayarak karşılıyorum. İki üç dakika güneşin ışınlarını nefesime çekerek ekrersizimi tamamıyorum. Güneşin faydalarını anlatmakla biter mi? Atalarımızdan gelen eski bir söz var. “ Güneş girmeyen eve doktor girer”derler. Doğru ve yerinde söylemişler. Güneşin gönderdiği ışınlar hücrelerimi yeniler.Stresi azaltır , bedeninime d vitamini verir. Hayatım boyunca şahit oldum. Susmak bilmeyen zihnimi susturmak , içimde yığınla biriken öfkelerimi, sevinçlerimi paylaşmak bana kalemi seçirdi. Herkesin hayatında olduğu gibi benim hayatımda da inişler çıkışlar yaşandı.

Kalabalık şehirlerin gürültüsü bunaltmıştı.kendimle başbaşa kaldığım , rahat nefes aldığım ,cennet yerim. Kendi özgür irademle sahiplendiğim bir deniz sahili sitesi yurdum .Gökyüzünün ve denizin mavisi beni kucağında niniliyor sanki. Munzur dalgaların getirdiği kumlar gibi yüreğime yayıyor. Kendi küçük deryası büyük kalemim , burda daha bir başka çoşuyor. Uzun seneler önce tanıştım seninle ! İnsan içindekilerini kime rahat anlatır. Anlatsan bile yargı, eleştri, öğüt, çıkıyor. Sevgiyi bilmeyen kendini tanımayan insanlardan gerçek dost bulmak kolay mı? Oysa kalemim ne beni suçlar, ne yargılar ,ne de kıskanır. Mutluluklarımıda , hüzünlerimide rahat dinler ve yazar. Güzeli ,çirkini, iyiyi, kötüyü ayırt etmez. Kalemimle ruhum tam bir olur. Birbirini tamamlar iyi analiz ederler. Tam yirmibeş senedir dostuz. Fırtınalı günlerimde yaşama amacım oldun. Şimdi ayrılmaz ikiliz. Yazdıkça kendimi tanımamda kolaylaştı. Zihnimde durmak bilmeyen savaşları susturdun. Kendim olmayı , kendime değer vermeyi öğrettin. Hala da çırakım belki ,daha seninle çok uzun bir yolumuz var. Seninle düşüncelerimin sustuğunu hissettim. Ruhumu dinlendiren meditasyonum oldun. Bilincimin yavaş yavaş güçlendiğini bir sınav için dünyada olduğumu anladım.

Seninle hüzünlerimi de sevdim . Bu dostluk hayatımın son anına kadar sürecek bir sevdadır. vefalı dostum, dökersin içini, doğrulardan yanasın. Haksızlık görünce kızarsın . Aslanlar gibi kükrersin. Kağıda dökünce mutluluğa erersin.

21-12-2020

Feride