Sen geleli tam 223,5 gün oldu. İyi ki geldin, hoş geldin, sefalar getirdin hayatıma.
Aslında gelmeyeceksin diye öyle hazırlamıştım ki kendimi, birkaç zaman kendime gelemedim.
Gerçekten mesaj atan sen misin diye defalarca sorguladım belki. O kadar mucizevi geliyor ki
senin bana mesaj atmış olabilmen, bir türlü inanasım gelmiyor. Şimdi içimde kocaman bir dünya varmış gibi.
Gökyüzü hep mavi, kuşlar, uçurtmalar,  balonlar hepsi özgürce mutluluğa uçuyor sanki..
Yeryüzü vadiler, ovalar, çiçekler, böcekler, evler, arabalar, çocuklar.... Rengarenk gülümsüyorlar adeta. Ve hiç gece olmuyor burda.. Sen içimdeki şehrin güneşi oldun, umudu oldun, nefesi oldun, sevdası oldun...
Sevda, sevdalanmak,,, zor zanaatmiş onu anladım. Sevda çekmek, sevdiğinin sevdasına
nail olmak epey sabır istiyor belli ki. Bizde bu yola başımızı koyduk, yüreğimizi koyduk yürüyoruz işte..
Bir sonu var mı bu yolun bir yarını var mı bugünün bilmiyorum ama seni sevmek güzel şey,
ümitli şey doğrusu. . Sonsuz kez dünyaya gelecek olsam bu gönül yine sende karar kılacak gibi bir şey..
Benim bu virane bedenimdeki en kıymetli hazine sensin ..