ÖĞRETMENLİKTE İLK GÜNÜM

İlk görev yaptığım okul olan Zonguldak Çaycuma Saltukova Lisesi okul müdürü ve matemetik öğretmeni olan Abdulgani Sarıkaya ile ilk karşılaşmamız hayatım boyunca gözümün önünden hiç gitmedi. İlk dakikalarımız, ilk saatlerimiz ve ilk günümüz yeniden canlandı.
Kapıyı çaldım ve beklemeden içeri girdim. İyi günler hocam ben okulun yeni Fizik Öğretmeni Nafi Çağlar deyince, istek dışı olarak, yerinden fırlarcasına ayağa kalktı. Şaşkınlığımı belli etmemeye çalıştım. Ben yıllardır bu okula Fizik Öğretmeni istiyordum, vermiyorlardı dedi. Çok şaşırmış ve sevinmişti. Ben de bu okula gönüllü geldim hocam deyince daha çok şaşırdı. Buraları kimse istemiyor, siz bilmeden gelmişsinizdir dedi. Ben de ben bilerek , sorarak geldim hocam dediğimde söyleyecek bir şey bulamadı. Şaşkın şaşkın gözümün içine baktı ve kafasını yana salladı. Benimle ilgili ilk izlenimi oluştu, beni ilginç bir tip olarak değerlendirdi diye düşündüm içimden. Şaşırtmaya ve sevindirmeye devam edecek konuşmamız şöyle devam etti.
- Peki niye gönüllü geldin ?
- Kafamı dinlemek için
-Allah Allah ( kafasını salladı) ve devam etti. Kararnamen ile ulaştı mı . ( Sabırsızlanıyordu. Bir an önce göreve başlamamı istiyordu)
- Evet ulaştı hocam.
- İlçeye yakında gelir o zaman . On güne kalmaz.
- Hocam ilçeye de ulaştı.
- Gerçekten mi ?
- Evet
- Yarın gider sorarız o zaman dedi.
- Hocam yazı okula da ulaştı.
- Nasıl diye sorarken , gözleri fal taşı gibi bana baktı. ( Bir okul müdürü olarak o da haklıydı. Bir an önce boş geçen Fizik dersini, belki de başka derslerden bir ikisini hemen doldurmak istiyordu)
- Buyurun kararnameyi dedim.
Kağıdı aldı, baktı, İnanamıyordu. Çok sevinmişti.
- Buyur otur hele hocam. Bu arada hoş geldin. Nasıl oldu bu iş ?
Ben
- Hocam vali yardımcısı hemşerimdi. Bir lise arkadaşım beni ona ulaştırdı. Ben Gaziantepliyim. Beni ilgili milli eğitim şube müdürüne gönderdi. Bana seçenekler sordular, ben de burayı istedim.
- Allah Allah . O şube müdürünü tanıyorum.
- Benimle ilgilendi , sağ olsun.
- Buraya kimse gelmiyordu ki,
- Ben geldim hocam ( Müdür bey ilginç bir tipe çattık, artık eminim dercesine kafa sallıyordu)
-Tekrar hoş geldin .
- Hoş bulduk. Hatta bana, seni vali yardımcısı göndermiş, istersen seni Çelikel lisesine verelim. Zonguldak’ın en iyi lisesi. Kısa sürede ilde seni tanırlar dediler.
Müdür bey başını tekrar salladı. Söyleyecek bir söz bulamadı. Eminim ki bu adamın aklından zoru var diye düşünmüştür.
- Kararnameyi elden vermiyorlardı. Bu nasıl oldu. Ben istedim. Onlar da verdiler. İl. ilçe takip ettim getirdim.
- Bunu çok iyi etmişsin. Hemen yarın derse girersin.
- Sağ olun. Ancak hocam size bir şey söylemek istiyorum.
- Buyurun
- İlçe milli eğitim müdürü sizin gibi karşılamadı beni.
- Nasıl karşıladı?
- Hatta iyi davranmadı
- Ne yaptı ?
- Ben kendisine kararnameyi imzalatmıştım. Tam çıkarken seslendi. "Bir dakika sen öğretmen misin ? " ben de evet dedim. O da "bu nasıl öğretmenlik" diyerek üstümü başımı gösterdi. Üstüm başım gerçekten iyi değil. Altta kot, üstte çirkin bir mont. Ben de kapının önüne koyduğum çantamı sol elime alıp, ona gösterdikten sonra " ben çok uzak yoldan geldim, hava da soğuk, çantam elimde dolaşıyorum, daha göreve de başlamadım. Daha derse de girmedim. Zaten sınıfa da böyle girmem" diyerek kapıyı kapattım ve geldim.
- İşte insanı daha işin başında meslekten soğutuyorlar.
- Haklısınız. Ancak ben severek bu mesleği seçtim. Yoksa maddi olarak çok daha iyi imkan karşıma çıkmıştı.
Müdür bey daha da şaşırmıştı. Sonra hemen memur beyi çağırdı. Beni tanıştırdı. Memurun adı Remzi idi.
- Şu görev kağıdını al hemen üst yazısını yaz ve bu gün ilçeye götür.
Arkasından kantinden iki çay istedi. Çayı getiren kişiyle de tanıştırdı.
Kantini işleten Durmuş bey imiş. Aynı zamanda öğrenci velisiymiş.
Çayı içtikten sonra,
- Hadi kalkalım dedi.
Kalktık , önce kantini gösterdi. Yan odada müdür yardımcısı ile tanıştırdı. Adı Nurettin idi. Oradan öğretmenler odasına geçtik. Öğretmenler ile tanıştırdı. Hoş geldin dediler. Fakat beni merakla süzüyorlardı. Ben aldırmaz gibi davrandım. Fakat merak ettim.
- Hadi gel çarşıya çıkalım dedi.
Çarşıya doğru yürürken,
- Buradaki esnafların hepsini tanırım. Bir ihtiyaç olduğunda çekinme. Zaten kolaylık sağlarlar.
- Sağ olun hocam.
Bir esnafa girdik.
-Bize bir takım elbise ver. Ayın 15’inde veririz dedi.
Ne esnaf ne de ben hiç bir şey diyemedik. Elbiseyi aldık.
Bir iki esnafa daha uğradık, selam verdik ve tekrar okula geldik.
Kendi odasına geçerken müdür yardımcısı Nurettin beyin kapısını çaldı ve sordu.
- Ha o evin anahtarı nerededir?
- Evde olacaktı hocam.
- Okul çıkışı ha o anahtarı al da akşam bize gel. Birlikte bir çay içeriz.
- Tamam hocam.
Bu arada okulun dağılma saati gelmişti. Gelen geçen öğrenci bana bakıyordu. Gündem olmuşmuş meğer. "Yeni fizik öğretmeni gelmiş." Hatta bu okula ilk kez kadrolu bir Fizik Öğretmeni gelmiş.
Müdür bey
- 6 Edebiyat sınıfının Felsefe dersi boş, girebilir misin ?
- Girerim hocam.
- Fakat 6 saat Felsefe, Sosyoloji ve Mantık var ikişer saat.
-Olsun hocam çalışır, yaparım.
Müdürü bey endişeyle birlikte çok memmun olmuştu. Neden olmasın ki, 6 Mat. sınıfının en önemli 2.dersiyle birlikte , 6 Ed. sınıfının da en önemli 2.dersi aynı anda boş geçerken dolmuştu.
Saat 17.00’ye kadar okulda durduktan sonra, müdür bey Nurettin beyin kapısını tekrar çalarak
- Hadi çıkalım dedi.
O da hazırlık yaptıktan sonra okulu iyice kapattıktan sonra çıktık. Döşeme yol bittikten sonra kumlu yola girdik. Fazla yürümeden müdür beyin evine ulaştık. Müdür bey
- Hanım okula yeni gelen Fizik Öğretmeni
Nur yüzlü, say Anadolu anası ablamız da Erzurum ağzı ile
- Hoj geldiiz ve mutfağa gitti.
Bir saat sonra mutfağa davet ettiler. Müdür bey
- Hadi balkona çıkalım dedi bana . Balkondan etrafı tanıttıktan sonra , içeri girdik. Çünkü 21 Kasım günü akşamı . Karadeniz’de dışarıda durulmaz.
Bir süre sonra zil çaldı. Gelen Nurettin bey idi. Çay içtik. Bol bol sohbet ettik. Ne de olsa Abdulgani beyin, bir okul müdürü olarak bu gün neşesi yerindeydi. Onun neşesinin kaynağı, bu gün gelen Fizik Öğretmeniydi. Hem de geçici değil, kalıcıydı. Beni tanıdıkça, her seferinde daha ilginç buluyorlardı. Bazı durumlarıma da acıyorlardı. Fakat haklı yanları da yok değildi. Zaman biraz geçmişti. Müdür bey
- Haydin kalkalım.
Hep birlikte geldiğimiz yoldan yürüdük. Okulun tama arkasında bir binaya girdik. 2. katı anahtar ile açtı. Kapıya en yakın soldaki odaya baktı. İçeri adım bile atamayacak kadar eşya ile doluydu. sağa döndük , tek sıra halinde, sağ tarafımızı duvara vererek, sol taraftaki eşyalara da tutunarak diğer odanın girişine geldik. O odanın da içerisi eşya doluydu. Ancak üstten içeri atlama şansımız vardı. Oradan zorla bir döşek ayarladılar ve bir insanın uzanacağı kadar alan açtılar. Tavan hariç, eşyaların tam ortasında bir yatak. Hemen yanı da mutfak. Müdür bey kararını vermişti.
- Aha burada yatarsın. Mutfak eşyaları ve bu yataktan başka hiç bir eşyaya dokunmazsın. Marta kadar böyle idare edersin. Çünkü bu eşyalar , şu anda askerde olan diğer müdür yardımcımız Kadri beyin, bize emanet eşyalarıdır. Martta o gelir, tekrar geniş bir eve çıkar. Bu evi de sana kiralarız. Kiraya da yardım edersin. Ayakyolunu banyoyu da kullanırsın. Aha sana anahtar. Hoşça kal. İyi geceler.
Ben onları uğurladıktan sonra, önce montumu, sonra ayakkabımı çıkardım. Ayaklarımı yıkadım ve kendimi yatağa sırtüstü attım....
NAFİ ÇAĞLAR
10 Aralık 2020
İstanbul