Ne de güzeldi eskiden komşular, komşuluklar. Şimdilerde on katlı, yirmi katlı otuz katlı apartmanlara tıkıldık kaldık, en fazla katınızda ki bir iki komşuyu tanıyorsunuz, onlar ile görüşüyorsunuz, belki haftada bir sabah kahvesinde milleti çekiştiriyorsunuz, havadan sudan muhabbet işte, hepsi o kadar...

Eskiden olsa ’’Fazla kahveniz var mı, şekeriniz, tuzunuz var mı?’’ diye çeşitlenirdi kapılarda ki konuşmalar. Şimdilerde ’’Fazla maskeniz, dezenfektanınız var mı, kolonyamız bitmiş de sizden alsak biraz, malum sokağa çıkma yasağı var da.’’ filan diye devam eder gider bu muhabbetler...

Asansör beklerken karşılaşıyorsunuz, ’’Buyurun komşum siz çıkın, ben biraz kilo vermeye çalışıyorum da merdivenden çıkayım, ev de onuncu katta zaten iyi bir antrenman olur hem de.’’ muhabbetler böyle işte...

Bayramlarda hikaye oldu artık, dini bayramlarda bırak komşuya gitmeyi eve kapanıp çoluk çocuğumuzla bile el öpme yanak sıkma faslını es geçiyoruz. Hayır es geçmeyip de ne olacak, imansız korona ham yapar sonra bizi...

Bir de ’’Komşu komşunun külüne muhtaç.’’ derlermiş eskiden, şimdilerde komşu komşunun dezenfektanına, kolonyasına, maskesine muhtaç, durum artık buralara geldi...

Ne kadar hazin bir durum aslında komşu ilişkileri açısından. Vefat eden bir komşunuzun cenazesine gidip de son görevinizi bile yapamıyorsunuz, cenazelere sınırlı sayıda insan kabul edildiğinden. Ancak telefon edip taziyelerinizi bildiriyorsunuz...

Apartman Yönetimi toplantıları bile ertelendi. İnternetten yapılıyor şimdilerde toplantılar, yapılmasına da, herkese de interneti layığı ile kullanamıyor, özellikle yaşı biraz ilerlemiş vatandaşlarımız... İnşallah bu küresel salgın belası da kısa zamanda ortadan kalkar ve apartmanlarda ki komşuluk ilişkileri de eski günlerdeki canlılığına döner. Yoksa hanımların hali harap, birilerini çekiştirmeseler hanımlar, perişan olurlar...