O gün sabahtan başlamıştım ben de isterimmm.Bütün arkadaşlarımın var.Ben de isterimmm diye ağlamaya.Canım annemin -olmaz kızım bak senin ne kadar güzel ayakkabıların var.Renk renk ne yapacaksın o naylon ayakkabıyı.Benim güzel kızıma yakışmaz.Diye beni kandırıp oyalamaya çalışmasının boşuna bir gayret olduğunu anlaması biraz uzun sürdü.Benim nasıl bir inat huyum olduğunu babanem "sarı cebiş"diyerek ismimi tescilleniş olsa da annem hala beni vaz geçirebileceğini sanıyordu.Ama nafile.Ben her sabah başlıyordum ben de isterim diye bir nakarat tutturup saatlerce ağlamaya nihayet pes etti. Ve sonunda -Ama ben gidip almam git babaannenle al der demez. .Ben o sevinçle koşa koşa babannemin evine varmıştım bile.Nefes nefes babaanne hadi bana da alalım o ayakkabılardan dediğimde. Tamam kızım gider alırız dedi.Babaannemin elinden tutup ayakkabı almak için mahallenin bakkalı dayımız’ın yolunu tuttuk.Naylon ayakkabıları bakkal satıyordu tabi.Annem ölse gidip almazdı bakkaldan o ayakkabıları.Halimiz vaktimiz yerinde olduğundan yakıştıramıyordu bana.Hem de utanıyordu sanırım.Ama ben mahallede renk renk pırıl parıl parlayan yan tarafında sarı altın gibi tokası olan o lastik ayakkabılara bayılmıştım ve umrumda bile değildi yoksulların giydiği ayakkabı olması.Benim de olmalı ve ben de giymeliydim.Mahalllemizin bakkalı dayımız’da hemen her şey bulunurdu.Renk renk akide şekerleri,şemsiye şeklinde çikolatalar,pembe pembe pudra şekerli lokumlar vitrinini süslerdi. Bakkalda sıra sıra asılı ayakkabılardan sarı renkli olanını beğenmiştim. Sevinçten içim içime sığmıyordu. Sonunda muradıma ermiştim.Bal rengi yandan sarı tokası olan ayakkabıyı hemen oracıkta ayağıma geçirip seke seke mahalleye dalmıştım bile.Onca güzel,renk renk ayakkabılarım olmuştu ama o ayakkabılarımı hiç unutmamıştım. Ne zaman görsem bir yerlerde kocaman bir gülümseme yapışır dudağıma. O günkü sevincim yayılır içime.Anneme aldırmadan,o ne kadar itiraz edip söylense de okula da giymiştim o ayakkabılarımı. Sanırım anneme rağmen istediğim bir şeyi zor da olsa elde etmenin gizli kıvancını da yaşatmılştı bana.Bellki de onun için hiç unutamamıştım bal rengi lastik ayakkabılarımı.