İSİMSİZ SOKAK KÖPEĞİ

Hava yağmadığı sürece okula yürüyerek gitmeyi tercih ediyorum. Yol üzerindeki pastaneden poğaça ya da simit ve çay ile kahvaltı yapıyorum. Bazen de güzel mercimek çorbası yapan bir lokanta var, orada sıcacık çorbamı içiyorum, sonra okula gidiyorum. Bazen de cami derneğinin çay ocağında bir kik tane çay içiyorum.
Neyse, gelelim bugün gördüğüm ve sizinle paylaşmak istediğim asıl konuya. Bu sabah evden çıktım, yol boyunca geçen arabalara bakarak okula doğru yürümeye başladım. Pastaneye yaklaştığımda sıcacık poğaça kokuları bu sabah ne yiyeceğim konusunda karar vermemi sağladı. Pastanenin önüne geldiğimde görevlinin masa ve sandalye çıkardığını gördüm. İşini bitirsin öyle siparişimi vereyim, diye düşündüm.
Dikkatimi sevimli bir sokak köpeği çekti. Adam içeriden bir masa çıkarıyor, sevimli köpek hemen onun yanına gidiyor, sanki bir ucundan tutup da yardım ediyormuş gibi onunla birlikte koyacağı yere kadar gidiyor. Adam tekrar içeri giriyor. Köpek içeri girmiyor. Kapının önünde adamı bekliyor. Adam iki sandalye ile dışarı çıkıyor, köpek onunla birlikte koyacağı yere kadar gidiyor. Adam içeri giriyor, köpek onu yine bekliyor. Yine adam masayla çıkıyor, köpek yine adama eşlik ediyor.
Neyse uzatmayayım: Dışarıya çıkacak masalar ve sandalyeler bitince, adam bir poğaça getirdi köpeğe verdi. Köpek büyük bir sevinçle ağzına aldı ve kaldırımdaki ağacın altındaki otların üstüne koydu. Tekrar pastanenin dükkanının önüne geldi, adam bir poğaça daha verdi, aynı sevinçle önceki poğaçayı bıraktığı yere gitti. Büyük bir iştah ve mutlulukla yemeye başladı.
İçeri girip adama günaydın, dedim girişteki masaya oturdum, siparişimi verdim.
Adama: ’Köpeğe poğaçaları verecektiniz de neden baştan vermediniz de masaları, sandalyeleri çıkardıktan sonra verdiniz?’ diye sordum.
’Yemez ki abi,’ diye cevap verdi.
’Neden yemesin? Bak ne kadar iştahla yiyor, oldukça aç olduğu her halinden belli,’ dedim.
’Birkaç kez denedim yemedi. Benim işim bitene kadar bekledi. Benimle birlikte iş yaptığını, yardımcı olduğunu ve hak ettiğini düşünüyor. Bu şekilde yorumlayabiliyorum. Ayrıca yandaki tavukçuya mal geldiğinde de bütün kasalar içeri alınmadığı sürece verilen eti ya da ciğeri yemiyor. Adamla birlikte dükkanın kapısına kadar gidiyor, onu bekliyor. Kamyonetin kapısını kapatıp da son kasayı içeri aldığında bir tabak et veriyor. Sevimli köpek aldığı gibi aynı yere koyuyor ve büyük bir iştahla yiyor. Sanki oraya yer sofrası kuruyor. Hep aynı yerde yiyor.’
Çok etkilendim gerçekten. Sevimli sokak köpeği çalışıp kazandığını sanıyor ve emeğini yiyor. Paylaşmak istedim sizlerle. Etkileyici ve çok anlamlı değil mi? Ne dersiniz?
Bu arada köpeğin adını sormayı unuttum adama. Öğrenseydim yazımın başlığına onu yazacaktım. Adını bilmediğime göre yazımın başlığını İSİMSİZ SOKAK KÖPEĞİ koydum. Başlığı nasıl buldunuz?
İSMAİL MALATYA 12/11/2020-PERŞEMBE-İST.