Karakuş’umu tarihi yanlış bilmiyorsam işten geldiğimde gece 23 ekim 2020 tarihinde yerinde görmedim. Yani Karakuş’um kaybolmuştu.

Karakuş’umu yeni taşındığım mahallede kaybetmiştim. O günden beridir her yerde hem geziyor hem Karakuş’um gel diye çağırıyordum. En son dün akşam yani on kasım da eski ikamet ettiğim mahalleye gittim. Gözüme bir siyah kedi çarptı kulağıma da bir zil sesi çarptı. Karakuş’umun boynunda tasma vardı ben takmıştım zil sesi ordan geliyordu. Karakuş’uuuum dedim hemen miyavlayarak cevap verdi. Yakalamak istediğimde elimi cırmaladı. Bir elimle ensesinden tutup kucağıma alıp bir elimde de bisiklet kedimi yeni mahalleye getirdim.

Ama durmadı miyavladı bende kedi sepetinde eski mahalleye geri götürdüm. Orda suyunu mamasını verdim sevdim duygulandım doldum ağladım. Karakuş’umu orda bırakıp gelmek istediğimde arkama düştü. Bende yine geri getirdim.

Sabaha kadar miyavladı beni uyutmadı.

Devam edecek...

Yakuphan Kılınç