Her insan kendini garip bulur mü? Ben oldum olası kendimle savaş halindeyim. Bir yerden sonra insanlarla aram hepten koptu. Şu an yazarkan bana bile saçma geldi düşünceler. Kafam gerçekten tuhaf mı yoksa karışık mı? Kendimi yabancı insanlardan daha çok yargiliyorum bazen beynimin gücü yetmiyor bütün bunlara. Şimdi acı bir kahveye ihtiyacım var kesin olarak bildiyim tek şey bu ... Insanların olduğu yerden hep kaçtım sanki üstüme üstüme geliyor her şey ve boğulacak gibi ölüyorum. Konuşan biri deyilim ama bazen de çok saçmalarım şimdi olduğu gibi. Okuyup bu ne ya ? Diyeceksiniz belki ama boş verin bunlar kendime notlar. Vakit bulursam yazmaya devam ederim belki de etmem. Kendimi iyi bir insan olarak sevdiremedim yetmedi bu insanlara bve bir gün zaten kötü diyorlar ne yapsam olmuyor deyip kendimi bir canavara dönmüştùrdüm. Artık aynaları sevmiyorum baktığımda mecbur olduğum bir sureti görmek kalbime her defa bıçak saplamak gibi... Gözlere bakmam eski beni hatırlamama yetiyor ama artık umut yok o kişi olamam. Gelecegi değiştiremeyiz sonuçta geçmişi de.. insanlar çok kötü eski zamanlarda doğmuş olsam yine böyle olur muydu merak ediyorum. neyse yazdiklarim burda dursun şimdilik biri anlar belki