Hiç tiyatro çalıştırdınız mı veya çalışmaları izlediniz mi?
Branşım gereği ve sevdiğimden olsa gerek uzun zamandır zaman zaman gençlerle çalışırız. Onlara sahneye çıkmayı öğretir, kendilerine güvenmelerini telkin ederiz. Bazen sahneye kendilerini o kadar kaptırırlar ki, rol icabı yapması gerekenleri gerçekten yapmaya kalkar. Mesela sahnede arkadaşını itmesi ve kendisine yol açması gerekmektedir, öyle bir iter ki arkadaşı yere kapaklanır.
Böyle kendilerini kaptırdıklarında onlara söylediğimiz bir söz vardır: “ Oğlum yapma, yapmış gibi görün; vurma, vurmuş gibi; öpme, öpmüş gibi yap.”
Biz sahnede yalancıktan bir şeyler yaparken hayatta da “mış gibi” yapanları o kadar çok gördüm ki !
İş yerinede çalışmayıp da çalışmış gibi yapanlardan tutun, nöbet tutmayıp tutmuş gibi yapanlar, dersi dinlemiş gibi yapanlar, saygı duymadığı halde duymuş gibi yapanlar… hatta sevmeyip de sevmiş gibi yapanlar.
Neden ?
Neden böyle yapıyoruz. Hiç kimseyi kandırmadan yapacaksak yapsak, yapmak istemiyorsak da yapmasak daha doğru değil mi? İyi de isteksisiz, tembeliz, yapmadığımızda menfaat elde edemiyoruz. Belki de yapmadığımız zaman ceza göreceğiz.
İşte burada insanları kandırdığınız ortaya çıkıyor. Çalışmadan para alıyor, tutmadığınız nöbet yüzünden insanların canına, malına zarar verilmesine sebep oluyorsunuz. Sevmeyip de seviyor gibi göründüğünüzde de insanların duyguları ile oynuyorsunuz.
Bu tavır iyi bir haslet değil. Siz de iyi bir insan değilsiniz. Dürüstlük gerçekten insanlarda aranan özelliklerden biri. Ve belki de en önemlisi.
Hani Peygamberimiz diyor ya: “Bizi aldatan bizden değildir.”
Sen beni aldatacaksın, sonra da bana yakın olmayı umacaksın. Bu tavır yüzsüzlüktür. Karşınızdaki insan aldatıldığını anlamadığında ise ona saf, aptal gözüyle bakacak, arkasından güleceksin.
Eminim siz de çevrenizde mış gibi yapanları görmüşsünüzdür. Şimdi biraz daha dikkat edin lütfen. Ne kadar çok olduklarını görünce şaşıracaksınız.