HEİDEMARİE SCHVERMER
Orta yaşlarda bir öğretmendi. Bir ortaokul da çalışırdı,ve çocuk annesiydi. Heidemarie Schwermwer iyi bir evlilik yapmamıştı. Sarhoş kocası ile her gün tartışmalar oluyordu. Lanet bir adamla daha fazla yapamayağına karar verdi. Verdiği bu karar hayatını tümden değiştirecekti. Çocukları da alarak Dortmund’a yerleşti.
Dortmund’ta evsiz olan bir çok insan tanıdı. Onlarla arkadaşlıklar kurdu, dertlerini dinledi. Sonunda bu evsiz insanların topluma kazandırılması gerektiğini düşündü.
Evinde o kadar çok gereksiz eşya, alet edevat vardı. Ama bunları yılda kere ya kullanır veya hiç kullanmazdı. İhtiyaç duyanlara dağıtmak onu mutlu edecekti. Kendisi gibi düşünen insanları aradı. Ama hiç kimse buna inanmadı.
Heidemarie bu projesinde kararlıydı. Bir yıllık bir deneme yapmaya karar verdi. Onunla eğlenenler oldu.
- Hey Heidemarie o eskilerle zengin mi olacaksın?
- Hayır benim ihtiyacım yok kime lazımsa o alsın.
- Bayan Heidemarie bunlar para etmez.
- Zaten para istemiyorum.
- Melek olup İsa’nın yanında müdür olacak. Gibi dalga geçmeleri aldırış etmedi.
Nimm adında bir değis- tokuş platformu kurdu. Bu platformda para geçmiyordu. Giysiler,eşyalar,oyuncaklar, süs eşyaları hatta makyaj ürünleri bile değiş-tokuş usulü ile el değiştirdi. Kısa sürede Nimm adı yayılmaya başladı. Dordmundlular, ve yakın, uzak yerden gelenlerin uğrak yeri oldu. Almanlar, Afrikalılar, Asyalılar, Yunanlılar, Türkler,Arnavutlar herkes o platforma ilgi duydular. İşsizler, emekliler,öğrenciler, punkçular da ilgilendi parasız olanlar ihtiyaçlarını aldılar. Bu duygu öylesine haz verdi ki kendidide artık hiç bir şeye para vermeden istediğine sahip oluyordu. Kendiside hiç para kazanmıyordu. Tanıdık insanların ev işlerini yaparak geçimini sağlıyordu.
Ögretmen Heidemarie on mark karşılığında bir lokantada bulaşıkçı oldu.
Bulaşıkçılık yapması bazı çevrelerde kınandı. Üniversite bitirmiş birisi bulaşıkçılık yapmalıydı. O buna aldırış etmedi. Hiç kimsenin, üniversite mezunu diye saygı göstermesi gerekmezdi. Belli bir süre orada çalışan öğretmen ve anne olan Heidemarie, başka insanları tanımak için işten ayrıldı. Göçebe bir yaşam sürmeye başladı. Ne devlete ne de kendisine yük olmasın diye sağlık sisteminde de ayrıldı. Artık ülkesinde tanınan,sevilen sayılan Heidemarie bu oluşumunu başka başka şehirlerde de tanıtmak üzere Almanya’nın çeşitli yerlerinde konferanslar verdi. O zamanlar iki çocuğuda yetişkin oldular. Kendi hayatlarını yaşamaya başladılar. Heidemarie evini bu işi devam ettirecek üyelere verdi. Evinden ayrılan Heidemarie acil durumlar için yanına 200 mark aldı. Bir yerlerden eline geçen tüm parasını ihtiyaç sahiplerine dağıttı.
Yaptığı ve yaşadığı olayları anlatan bir kitap yazdı. Tüm gelirini ihtiyaç duyanlara bağışladı. Böylece bir çok kişinin parasızda mutlu olabilineceğini göstermek istedi.
Böylesi iyi insanlara selam olsun.


Ömer Yalçın. 15.07.2020t