" rus ardahan’ı bassa; don gömlek sıvas’a kadar katalasa bizi...
o zaman seni de görrüm, beni de.
zenginliğen gümanma hamza ağa!"
iyi soğuktu. kar yağmış ve ayaza kesiyordu.
saat ikindiye gelmesse de o civardı.
hamza ağa’nın dükkandayız.
çocuk’um dersem; 15 yaşımdan aşağı olmazdım.
ben hamza ağa’ya ve tiradın sahibine hemşehriyim.
her ikisi de büyük yürüyüşe; rahman-ı rahmete erdiler.
"olağanüstü zaman" bildiklerimden birisi bu hikayedir.
hamza ağa gibi daha zenginlerimiz vardı şehirde.
hasan dayı, eli yufkaydı.
iki yakayı bir araya getiremiyordu.
nüfusu çoktu.
sülalesi zengindi... kendisi toparlanamıyordu.
hamza ağa dükkanda değildi. oğlu ve tezgahtarı vardı.
hasan dayı sobanın başında ısınıyordu.
cebinden tütün tabağayı çıkarttı.
bıyık burar hareketle kağıdı tütüne sardırdı.
diliyle ıslattığı kağıdı parmağına tampon sıyırtması yaptı.
derin çekti ilk dumanı...
neydiyse... özne "hamza ağa"ydı.
" rus bassa ardahan’ı... don- gömlek sıvas’a kadar katalasa bizi... o zaman seni de görrüm, beni de."
"servet akümülasyon"u bilmiyorum ki? neyim ki; onbeş yaştayım.
zenginliğin birikim olduğunu... birikiminse " altın dokunuş" olduğuna, katlanarak çoğaldığını.
asalet, kariyer, ekonomi bu üç amil unsur olmadan servet birikimi zenginliğe evrilemezdir.
ekonomi sayfasını ardahan’da kimse merak edipte "milliyet gazetesi"nde ali gevgilli’yi okumazdı.
hasan dayı nasıl bir kestirme yapmıştı.
zenginliğin ontolojisini sergilemişti.
tesbit ve izah yerindeymiş.
seneler sonra felsefi- ekonomi kitaplardan öğrendiğim ile "hülasa sözü" anlayabiliyorum.
belleğime yer etmiş onlar’la sözlerden biriydi:
"şartlar sıfırlansa bireysel yeteneğe bağlı yarışma misali hayatta yarışsak sen mi ben mi daha başarılı olurduk?"
hasan dayı amerikan-iktisadı, bireysel yeteneği ödüllendiren toplumu söylemişti.
o benim kalbimin iktisadi analiziyle bir soğuk ardahan ikindi’nde adam smith’ian sözünü söyledi.
tanrı rahmet etsin!





yalçıner yılmaz
960toki
çanakkale
10-06-2020