HIFZI TOPUZ.
Yazar, gazeteci. 25 Ocak 1923, İstanbul doğumlu. Tam adı Mustafa Hıfzı Topuz’dur. Topuzoğlu imzasını da kullandı. Galatasaray Lisesi (1942), İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu. Strasbourg Üniversitesinde devletler hukuku ve gazetecilik alanlarında yüksek lisansını (1957-59), aynı kentin Hukuk Fakültesinde “Türk Basınında Haberleşme” konulu tezini tamamlayarak doktorasını (1960) verdi. 1947-58 yılları arasında Akşam gazetesinde önce istihbarat şefi, sonra dış politika yazarı, daha sonra yazı işleri müdürü olarak çalıştı. 1974-75 yıllarında TRT’de radyolardan sorumlu genel müdür yardımcılığı görevinde bulundu. Paris’te UNESCO genel merkezinde Özgür Haber Dolaşımı şefi olarak çalıştı (1959-83). Uluslararası gazetecilik meslek örgütleri arasında işbirliği, basın ahlâkı, gazetecilik eğitimi ve gazetecilerin korunması projelerini yönetti. Afrika ülkelerinde, Hindistan’da, Filipinler’de gazetecilik eğitimi seminerleri düzenledi. Kara Afrika’da kırsal basın projesini oluşturdu. İstanbul Gazeteciler Sendikası (kurucu, bir süre başkan) İletişim Araştırmaları Derneği İLAD (kurucu, bir süre başkan) üyesidir.

Kapatby ReklamStore
Vatan, Öncü, Millet, Cumhuriyet, Milliyet Sanat gazete ve dergilerinde yazı ve röportajları yayımlandı. ANKA Ajansında danışmanlık görevi yanı sıra, İstanbul Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu ile Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Sosyal Bilimler Enstitüsünde öğretim üyesi olarak çalıştı.

“Taif’te Ölüm, gerçekten çok keyifle okunan ve aynı derecede öğretici olan bir roman. (Prof. Toktamış Ateş, Taif’te Ölüm üzerine)

“Hıfzı Topuz çocukluk günlerinden başlayarak kişisel yaşantısını, bu yaşantının etrafında göze çarpan isim ve olayları kayıt altına almış. Belleğinde kalanlara, mektuplar başta olmak üzere belgeleri de ekleyince ortaya otobiyografi ötesinde değerlendirilmesi gereken seçkin bir anı kitabı çıkmış. Kitap salt kişisel bir anı birikimi olmanın ötesinde, Stalin’in ölümü, 68’li yıllar ve benzeri olaylara ışık tutması yönüyle önem taşıyor. (…) Topuz’un kitabı kişisel anılardan daha çok bilinmeyen bir coğrafyayı öne çıkarıp okuyucuyu aydınlatmakta, yine sanat ve edebiyat dünyasında birçok yönü az bilinen insanları ayrıntılı olarak tanıtmaktadır. Kitap akıcı bir anlatım ve dil özelliği taşıdığından hızla ve keyifle okunuyor…” (Abdullah Tekin, Elveda Afrika Hoşçakal Paris üzerine)