MAVİŞİN GÜNLÜĞÜ -18

Maviş bu sabah herkesten önce uyandı. Saat 07.00 den itibaren kafesinde kıpır kıpır tıkırtılarını duyuyordum. Ben de onun sesiyle uyandım.. ilk işim kafesini temizlemek, yemini suyunu kontrol edip tazelemek.
Önce kafesi balkona aldım..Büyük olan su kabını değiştirirken asıldığı yerdeki kapağı dalgınlıkla açık bırakıp içeriye suyu döküp tazelemek için girdim; geri geldiğimde Maviş kafeste yok! Aklım başımdan bir an gitti, sağa sola şöyle bir bakındım, "Maviş Maviş..! diye seslendim, beni duyup görünce ses verdi. Hemen "Gel gel haydi kafese gir!" diye seslendim.

Balkonda onun ilk yakaladığım yere çok benzeyen çanak antenin yanında balkon demirine konmuştu yine..Maviş balkon demirinden, önce omuzuma kondu, kendisiyle söyleşerek, el sürüp ürkütmeden, önce odaya o omuzumdayken gireyim istedim, fakat tam balkon kapısından içeri girerken "Pırrrrr!" ve kafesin üstüne kondu..

Ne garip bir duygu, Mavişin geldiği gibi uçup gitmesi an meselesiydi. Çok dikkatli olmalı ve onu ürkütmeden yakalamalıydım?! Aklıma hemen telefon geldi, çünkü odada sürekli videosunu ve fotoğrafını çekerken hemen telefonun üstüne gelip konuyordu.

Derken Maviş geldi sesime ve kafesin üstüne kondu..Bir yandan da tatlı tatlı sohbet edercesine ötüyordu. Bunlar daha ikimizin de uykudan uyanıp, uyku sersemliğini atmak için güne ısınma hareketleriydi. Telefonu uzattım kendisine, o, kafesin üstünde iken ve bir yandan da seslenmeye devam ediyorum, " Gel hadi Maviş, kon telefona!" derken, Maviş telefonun kabını gagasıyla kemirmeye başladı.. Bunu hep büyük bir zevkle ve marifet gibi yapıyordu. Derken işte ani bir hareketle onu tekrar yakalamıyı başardım ve hemen kafesin içine bıraktım. O, kafesten kaçtığını ve özgürlüğe kavuşmak için eline bir fırsat geçtiğinin farkında bile değildi, ya da bana öyle geliyor, yanılmış olabilirim?!

Maviş elime tekrar gelince derin bir "Ohhh.. " çektim. Dünyalar benim oldu bir kez daha... Uçup gitmediğin için, teşekkürler Mavişim....Sevgiler sana, en yalın, en içten, sen kafesinle ve "sesime ses" olan sesinle mutlu ol...

Ne tesadüftürki, bu gün 8 Haziran 2020 benim diğer Maviş’ im , şu anki eşim Mürüvet Atalay Aktaş ile 15. evlilik yıldönümü günümüz... Çifte bir ikinci Bahar yaşıyorum. Onunla da evliliğimiz bir uzun öyküdür, ilk gençlik çağlarında kendisini çok istememe rağmen evlenmek nasip olmamıştı, çünkü treni kaçırmıştım. Otuz yıl aradan sonra her ikimiz de bir başkasıyla Yirmiyedi yıl evli kalıp ayrılmıştık ve tam Otuz yıl sonra birlikte bir yuva kurmak nasip olmuştu.

Tanrım hepinize gönlünüzce mutluluklar nasip eylesin... Mavileriniz eksik olmasın..

Ben ve Maviş mutlu bir hafta diliyoruz tüm dostlarımıza.. Sağlıcakla kalınız..

Şaban AKTAŞ
08.06.2020- 08.41
Gündoğdu- MANAVGAT
ABTALYA - TR