Sonbahar , ne zaman seni yaşasak hep bir hüzün hep bir yara alıyoruz duygularımıza . mevsiminden midir ? nedir ? bilmem.
Sen dökerken yapraklarından birer, birer
benimde içimden dökülüveriyordu duygularım...
Sıcacık yaz güneşinin , heyecanının , mutluluğunun yerini ; serin , mesafeli bir o kadar buruk bir mevsim alıyordu .
Acıtıyor , ağlatıyor mutlu etmiyordu .
Sevilmiyordu hiç gelmesin yaşanmasın ayrılıklar , vedalar isteniyordu.
Ama olmazdı adı üstünde kayıplar mevsimiydi eylül.
Gidecek , ağlatacak hafızalarımızda her hatırımıza getirdiğimizde kalbimizi acıtacak isimler bırakacaktı bizlere hatıra niyetine ...
Saatlerde akmazdı bu mevsimde inadına ağır ,ağır işlerdi .
Sanki , her bir tik tak sesinde anıların canlansın hüzünlen idstiyordu .
Tozlanmış hatta küflenmiş sandığını açıp mazide kaybol istiyordu . kırıp döktüğün ne varsa halı altına ittiğin onları temizle özgür ol diyordu dalga geçercesine.
Ben seni sevmedim eylül bana yazımı geri ver bana güneşimi geri ver bana nefesimi , aşkımı geri ver !..