Tık nefes bir acele ve itibarı gönlün şimdi de dilemması öğretilerin hele ki eklem yerleri yok mu şiirlerin…

Boca ediyorum: nice mersiye nice inhisar nice vesile nice teyakkuz ve günü çalıyorum geceden belki de geceye sunduğum hürmeti göstermiyorum kendime…

Diri bir cümle olmanın mealidir ısrarla tutunmak yalnızlığın meşakkatli ihbarında kem küm etmeden yaşamayı içten dilediğim.

Rüzgârın latife yüklü serenadı ve tokuşan iç sesim az evvel muhatap olduğum sessizliğe de beyanımdır sözcükler kadar dingin bir haletiruhiye ki kökümle ait olmak hayata ve işte teyakkuzunda saklı tutuyorum şiirin bir de tevazu yüklü güncenin de akıbetine serildiğim.

Nazı da bitmiyor niyazı da aşkın derinden yüzeye ulaşan bir şatafat elbet imkânsızlığın gölgesinde serpilen hecelerden çaldığım mutluluk ki az evvel ütüledim acılarımı ve şimdi saklı tutuyorum son mizansenli mintanımı.

Köpüren dalgalar ve denize uzağım aslında İstanbul’un ta kendisi iken küçük bir deniz de değilim ben Marmara’dan büyüyen bir coşku okyanuslara denk düşen bir derinlik ve sığlardan haz etmediğim bir ömür.

Kırıntıları vardı günün: ah, ben yine hepsini çarçur ettim ve işte gölgelerden kaçıp da sığındığım ışığına hasret düştüğüm her an düşüncelerimin nazarında bir an bile tereddüt etmeden seviyorum seni.

Kan kusup da kızılcık şurubu içtim diyenler.

Sahi, hangisiyim ben?

Kan renginde bir aklık mı yoksa paçavra yüreklerden kaçıp da sığındığım bu doyumsuz ışık mı?

Küredim madem günü.

Tünedim de sayfanın ortasına…

Ve işte notalar aklın kıyılarında salınırken hızlıca yazıyor ve seviyorum.

Öğretilerin taslağında neysem.

Kibrim olmuş olsa da bir zamanlar af diledim çoktan Rabbimden ve koşa koşa da firar ettim çarptırıldığım cezadan ve zulümden.

Israrla sevmekten mustaribim ve kıyılara vuran ceset torbalarından açığa çıkan bir göze bile korkmadan bakıp korkmadan da yaşamayı bilebildiğim ve hayaletlerden değil yaşayan canilerden bucak bucak kaçtığım.

Belki de içine düşülesi en muhteşem tuzakta hapsolmanın verdiği hoşluk ve dinginliktir elbet kayıp da düştüğüm zeminden ansızın uçtuğum göğün de minvali iken ışıklı yolun izini sürdüğüm bilfiil yaşayıp da teneffüs ettiğim her imkânsızlığa çare bulduğum satır araları…