Loş bir yer… Kapı buzlu camı aydınlık… Dışarıdan gelen sesler… Orta yaşlı bir adamın sesi kapıya yaklaştı. “Anne, kolonya nerede? Kaç markete sorduysam kalmamış.” Daha uzaktan yaşlı kadın sesi “Banyo dolabında.” Kol tıkırtıyla aşağıya indi. Kapı aralandıkça içeri dolan ışık… Klozet, duşakabin, lavabo, dolap… Lamba yandı. Adam içeri girip dolabı açtı. Üst raf… Sıra sıra kolonya şişeleri… Adam gülümseyerek iki tane aldı. Kapıya doğru “Anne kolonya stoklamışsın.” Şakayla “İçeri almasınlar seni.” Şişelerin etiketlerini okurken gülümsemesi kayboldu. “2018, 2015.” Raftaki diğer şişeleri hızla çevirdi. “2005, 2009, 2016…”

*

Koridor sonunda çelik kapı… Arka arkaya çalan zil… Sol taraftaki kapı boşluğundan koridora yaşlı kadın çıktı. Telaşla “Geldim, geldim.” Ağır kapıyı yavaş yavaş açtı. Elinde poşet kapıcı “Sevim teyze bu senin hissen,” poşeti kadına uzattı. “Diğerlerini dağıttık. İçin rahat olsun, ihtiyaç sahiplerine ulaştı,” derken arkasından çocuklar “Bayramın kutlu olsun nineee.” Kadının boşta kalan elini sırayla öptüler. Kapıcı çocukların rahatsızlık verdiğini düşünerek “Gürültü yapmayın bakayım,” diye çocukları uzaklaştırmaya çalışınca kadın anlayışla “Raif efendi bayram çocuklara geliyor,” deyip tek tek çocukları saçlarından öptü. Kapıcı hüzünlü “Sizinkilerden gelen giden yok mu?”