Biraz soğuk buralar, geceler hep uzun, mekanların tadı eksik. İnsan denen varlığın çatısız bir evde kaldığı, buna rağmen yıldızları göremediği...
Muhteşem bir tablodan fırlayıp canlanmış nice güzel eserlerin içinde yaşadığı ama bir dakika durup düşünmeye vakit ayırmadığı bir yer...
Savaşların savaştan çok vahşete dönüştüğü, kendini korumaktan öte menfaatin nefsi müdafaaya sebep olduğu ve mazlumun gözyaşının artık hiç umursanmadığı bir mekan burası...
Herkes kendi imtihanını çeker, yükünü kendi taşır diyerek dertli gönüllerin pek rağbet görmediği ve gözlerin hep yükseklerde olduğu bir geçiş yeri bir bekleme salonu burası...
Hayatın güçlülerden yana olduğunu söyleyip, zayıfları görmezden geldikleri zayıflık kavramının halden hale çevrildiği ve neticede manasından soyunduğu bir dünya...
Kalem tutan ellerin kağıt ve kalem bulma problemi yokken bir şeyler yazmaktan aciz kaldığı bir yer burası...
Çünkü; kelimelerin tükenmekten başka çaresi kalmadı!

Zeynep Zuhal Kılınç