özgür bir şey görmedim hiç.
Küçük bir kuş donarak ölür ve dalından düşer ancak kendisine acımaz.




kaldığı ve güvendiği bir şeylerin kırıntılarıdır insan
ve değişimin en tatlı yanlarını öğrendiği ilk günde unutur
bir şeylerin merakı ve sahipsizliğinde özgürdür
ruhuna yada yüzüne o renkler bulaşır
giderek daha duygusal olur
ve biraz daha derin


hüznün ve ağırlığın denkleminden çıkamaz
sanki kendi etrafındaki yuvarlak çemberden çıkmak istemez
bu yapay korku eskiden kalma alışkanlıklarını tetikler
zordur imkansızlığın koyu ve zengin yokluğu
az daha uzaklaşır ve silinir durgunluğu


giderek yalnızlaşır kendine
artık kendine bile zor katlanır
başka bir şeyin dönüşümüne engel olamaz
içinden kopan parçaları ve değersiz hiçliği
ruhunun katmanlarında ezilir
bir nefes daha isterken yorulur
renkleri solar ve eski kendiliği yok olur
artık başka bir şeyin
dönüşümü olur


bir hiç
asla tam olamaz
bir tam
asla yarım kalamaz...