"Bu parayla nereye kadar giderim abi?"

Yıllar önce ,Nihat Genç’in bir öyküsünde okumuştum.Anadolu gencinin ilk defa büyük kentlere gitme merakı.O yoksulluk içinde , yaşayan büyük umudların gerçeğe dönüşmesi.Yada büyük kentlerde kaybolmak.

Genç bilet gişesine varır,
-İstabul’a bir bilet
Der parayı uzatır.
-Bu para ile gidemezsin.
-bu para ile nereye giderim abi?
Bu konuşmayı yıllarca unutamaz"bu para ile nereye kadar giderim abi"Beni de bu hikaye çok etkilemişti..uzun zamandır aklımdan çıkmıyordu.Aynen Yemen e giden askerlerin,Yemen türküsü gibi.

Kışlanın önünde asker sesi var
Bakın çantasında acep nesi var?
Bir çift kundurayla bir de fesi var

Anadolu insanın kaderiydi yokluk yılları.Hep öyle olmuştu.Yoksulluğu yenebilmek.

Akşam üstü bir müşteri geldi dükkanıma.İlk defa şapka alacağım dedi.O yüzden birkaçını denemek zorunda kaldı.Bu arada sohbet başladı.
-Nerelisiniz?
-Aslen Samsun’luyuz ama Yozgat Çayıralan dan olurum.
-ilk defa duyuyorum büyük kentten Çayıralan gibi bir yere gelmek yerleşmek.
-Uzun hikaye,ama anlatayım.Dedemden dolayı oldu.Dedem Sivas’da askerlik dönüşü parası olmadığı için ekin zamanı biraz ekin biçmek ve para kazanmak için Çayıralan’a gelirler,iki arkadaş.O zamanda harf devrimi yeni başlamış.Adını soyadını yazacak adam ararlar.Dedem ben yazarım der.O nu alırlar nufusa memur yaparlar.Böylece dedem orada kalır ,evlenir,zaten memlekette bir yakını yok,altı yıl askerlikten sonra.

Böyle bir sohbetin sonunda bir şapka satabildim.Hem geçmişteki yokluk yıllarımız hatırladım.
Gorki yi hatırladım.Her insanın yaşadıklarından çok kolay bir öykü çıkar.Öyle olmuştu.Akşam üstü bir müşteri ve bir hikaye..