kimi yaşar kendi aleminde böbürlenerek kimi insan olmaya çalışır kimi mal mülk peşinde oysaki hiç düşünmezler ölümün saati yok kimi tek başına evinde ölür sahipsizdir kiminin sahibi vardır umursamaz kırarlar üzerler ölünce değer verirler oysaki ölümün saati yok hep toprak olucak bütün bedenler amma velakin bunu bile bile kötülük yapar insanoğlu kardeş kardeşe düşman olur ana baba evlatlarını ayırır oysaki ana babaya değer vermeli onlarda evlatlarına ölümün saati yok birde yoksulsan kimse yüzüne bakmaz baban anan varlıklı olanı evladını sever sen yoksulsundur değer verir sevgi verirsin diğer kardeşlerin anayı babayı hor görür kimbilir evine bile almaz belkide ama sen dayanamazsın onlara yapılanlara bakarsın öf bile demezsin fakat olan gene sana olur yapmasaydın der cıkarlar sonra nemi olur ölenin ardından bir sela üç dua ederler toprağa verir vermez mal davasına düşer kardeşler birbirlerine düşman olurlar oysaki ölümün saati yok kırmayın üzmeyin birbirinizi anne baba olarak evlat ayrımı yapmayın ve bilinki istemediğiniz evlat size en hayırla bakanıdır istemediğiniz ana baba atanızdır onlar size ne kadar kötü davransada dışlamayın demem oki bu dünyada ne ekerseniz onu biçersiniz ölümün saati yok gün gelir bu ister evlat olsun ister ana baba olsun toprağını öpersiniz pişman olursunuz ama iş işten gecmiş olur ölümün saati yok belki bir yol kenarında belki sokak ortasında belkide kimsenin olmadığı için bir odada günlerce tek başınıza kimsenin haberi olmadan can vermiş olursunuz malın mülkün ne değeri varki önce birbirinize değer vermeyi öğrenin ölümün saati yok yok arkadaş