Dalgalara güç verircesine daha kuvvetli esiyor rüzgar. Gerçi rüzgarlıktan bıkmış da fırtınalığa soyunur gibi. Neye kızmış bu dalgalar da döver durur kayalıkları? Peki sen güzel deniz kabuğu yolunu mu kaybettin ne ileri geri gider durursun? Yoksa sen de benim gibi sevdiğini mi ararsın? Gelmez be deniz kabuğu gitti artık. Sevdiğim adam başkasını sever olmuş . Belki senin sevdiğinin de gönlü bir güzele düşmüştür. Ya da bir gönlü güzele. Keşke gönlü, gönlü güzele düşmüş olsa üzmeseler bizim gibi. Şu buz gibi hoyrat esen rüzgarda dalgaların dövdüğü yolunu kaybetmiş bir deniz kabuğu olsam keşke. Belki bir gün sevdiğim beni bulur da bir zamanlar elimden tutup üşümeyeyim diye elimi soktuğu cebine atıverir.


Tenimin teninle konuşası varmış adam . Parmaklarım yüzünü özlemiş, saçlarım elerine ve dudaklarım dudaklarına hasret kalmış . Şimdi bir zamanlar birlikte kahkahalar attığımız yerdeyim , anılarımız bir film gibi oynuyor şuan önümde . Sen ne güzel gülüyorsun bana öyle. Bu anılar da biraz acımasız mı ne ? Niye en sevdiğim halini getirir gözümün önüne?