bazen istedim kaybolmayı,lakin kendi içimde kayboldum hayatımda bunu beceremedim. çok kimselerin olmadığı bir sahil kasabasında yaşamayı seçemedim hatta gidemedim,kendi içimde kaybolurken,çevremdekileri üzmemek için gidemedim.dinlediğim orhan babanın bir teselli ver şarkısında, rabbimden teselli diledikçe ulaştım,bir görüşte aşık oldum derken orhan baba gibi,bekliyorum gelmiyorsun her gece ıstırabını yaşamaya devam ettim.

ıstırabım diner diye orhan baba gibi bekledim aşkıma gelen oldu benimle içimde gülen olmadı,uzaklaştı beni yanına almadan gitti.kaderimin bir oyunu bu diye hiç üzülmedim,bir zamanlar benim sevgilimdin diyerek, teselli ile kendimi avuttum durdum.

bazen insan şarkıların içinde yaşarken benimde şarkılar içimde benimle beraber yaşadı. yarabbim sen büyüksün diyerek her tesellide kendimi avuttum rabbimden gelen sabırla,arkamda orhan baba gibi kimseyi üzmeden kendi derdimle yanarken gülümseyerek bir teselli olmak için yürüdüm,yürürken arkama bakmadım kaç adım yürüdüm arkamda gelenler var mı diyerekten,bazen kerem bazen mecnun misali yolum çöllere düşsede yürümeye devam ettim,halada yürümeye devam ediyorum,rabbim izin verdiği müddetçe.

mehmet aluç