Nerede olursa olsun "yalnız" hisseder bazen kişi kendini.
Yalnızlık sadece sokakta bir köşeye kıvrılarak bir kaldırımı kenarında tek başına yatmak değildir geceleri..
Bazen sınıfta yalnız hisseder kendini en başarılı çocuk olsa da...
Bazen bir balo’da en güzel kostümler içinde yapayalnız süzülmek de vardır.
Yalnızlık kader midir...
Bazen evet bazen hayır...

İnsanına göre değişir...
Bazen sevdiğinin yanında bile yalnız hissedebilir.
Toplum içindeki yalnızlık en kötüsü...
Sağına bakıyorsun yobaz soluna bakıyorsun bağnaz.

Yalnızlık allaha mahsus derler" ya o da yalan.
Allah’ı gördünmü/ nereden biliyorsun yalnız olduğunu..
Sana göre (ki bu doğru işte) bütün evreni yaratmış bir varlık nasıl yalnız olabilir?
Yalnız olmakla yalnız kalmak arasında fark olabilir mi?
Yalnız olmak istek dışıdır...
Yalnız kalmak ise kişinin seçimidir...
Ben kendimi hiç yalnız hissetmedim/
Tanrım’da hissettirmedi...
Beynimin içinde ama beynimi yönetmyor..
Beni her açıdan denetliyor ama diretmiyor..
Kötülük yüklememiş belleğime...
Yok öyle şartı falan insan ol diye

Beni zaten sen yaratmadın mı?
Bu şüphe de niye?
Yapamam istesemde beceremem...
Ancak düşman olursa biri değerlerime
Tutamaz tutmaz beni Tanrı bile...
21/Ekim/ 2019
Gülce Şeren