Ben eskiden böyle değildim... Hemen aklınıza nasıl değildin, diye bir soru geleceğini tahmin ettiğim için az sabredin açıklayacağım...

Şehre yirmi kilometre uzaklıkta bir yerde oturuyorum. Aslında altınızda arabanız yoksa, en yakın mesafe bile size uzak, hatta uzak ötesi de gelebilir... Bizim Ankara’nın güzel bir özelliği vardır. Bir yere giderken en az iki üç adet, hatta dahada fazla seçeneğiniz vardır. Bunu niye anlatıyorum onu da alt paragrafta size tek tek anlatayım...

Her gittiğiniz yerin iki üç güzergahı olduğu için, hangisinin daha kısa, hangisinde trafik sıkışıklığının az olduğunu mutlaka bilmek zorundasınız... Yoksa benzin parası son gelen zamlar bütçenizi allak bullak edecektir illaki...

Örnek mi istiyorsunuz, dolu, istemediğiniz kadar. Terminale gidecekseniz, Eskişehir yolundan da gidebilirsiniz, yeni açılan yoldan da... Geçen ölçtüm yeni yol. Eskişehir Yolu güzergahından yetmiş seksen metre kadar kısa... Seksen metrede elli kuruşluk benzin cebimde kalır... İş yerine giderken yine, Eskişehir Yolu Aşti önü ile Kızılay Güzergahı da iki yüz seksen üç yüz metre kadar fark ediyor ki ayrıca bu mesafe her gün kat ediliyor... Burada da sanırım haftada beş on lira kâr ederim gibime geliyor... Tabi bir de trafik sıkışıklığı durumlarını da takip etmek lazım. Bazen iki yüz metre uzun olan mesafe boş olursa da orayı tercih edebiliyoruz navigasyondan bakıp...

Durumlar aynen böyle... Benzin ve mazot fiyatlarına ekonomik olarak yetişemediğimiz için, en ufak bir metreyi bile hesap etmek durumundayız... Belli olmaz belki seneye ya da bir iki sene sonra arabamızın deposunu fullemek için bankalara kredi başvurusunda bile bulunabiliriz... O değil de benzin almak için krediye müracaat ederken bir de ipotek isterseler o zaman yandığımızın resmidir işte...