Sarsılan hayatlardan, kırılmış hayaller kalmış bana
Heybemin ucuna asmışım, kayıp yıllarımı
Azık etmişim ömrümde, kaybolmuş vefaları
Damlayan tek yağmur tanesi, olmuş gönlümün rızkı
Çekip giden insanlar, vicdanıma biçilmiş ağır imtihan
Yalnız gülüp geçmişim bu çaresiz halime, kaybetmişliğe
Ağlamak yerine, gülmeyi zekat saymışım gözlerime
Gücüm yetmemiş zulüm edenlere, kaderime
Sesim kısılmış içimde, ruhum sanki derin kafeslerde
Kararmış günlerim, gündüzlerim çevrilmiş alaca gecelere
Hayat ışıklarını söndürmüş bana, kendi içimde
Sığınacak tüm dünyalıklar, ziyan kılınmış gülüşlerimde
Bitişi olmuşum, daha başlangıcını sayan yaşam saatimin
Sonra da döndürülmüşüm kendime, dinlemişim içten yankı sesimi
Bütün karanlıklara aydınlık olmuş, içimdeki ışık huzmesi
Görmüşüm kaybettiğim bende, gerçek kimliğimi, yaşama sebebimi
Ve böylece teslim etmişim, kusurlardan münezzeh alemlerin rab’bine kendimi

23.02.2016