ÜZÜMÜN HİKAYESİ
1985 yılında 18 yaşında yazdığım ve adını “ masal şiirler” koyduğum çocuklara yönelik şiirlerden bir tanesi de “Üzümün Hikayesi” idi. Dosyamdan bularak burada sizlere paylaşayım dedim. Üzüm seven herkese takdim ederim.

Beni hepiniz seversiniz eminim.
İşte sevdiğiniz üzüm benim.
Benim nasıl olduğumu siz bilir misiniz?
İşte arkadaşlar size hikayem.

Önce bir amca dibimi belledi.
Altıma ocak açtı beni gübreledi.
Beni güzelce gübre ve toprakla beledi.
Sonra beni gerçekten sevdi.

Bir devekte bir filiz olduk.
Sonra ağır ağır büyüyorduk.
Vitamin ve lezzet doluyorduk.
Ağır ağır üzüm mü ne oluyorduk?

Yapraklarım büyüdü dolmalık oldu.
Yapraklarıma mercimek doldu bat oldu
Güzel güzel yapraklardan dolmalar oldu.
Ne güzel ,insanlara vitamin oldu yapraklarım.



Aylar geçti Ağustos geldi.
Çiftçi amca beni gene belledi.
Çiftçi amca geldi tanelerimizi elledi.
Bizi güzelce toplayı sepetledi.

Sepetlerden dolduk bir kasaya.
Kasalarda doldu bir kamyona.
Oradan da gitti biz istanbul’a.
İstanbul’da hallerinden bir manava.

Manav bizi koydu vitrinine.
Su serpti durmadan üzerime.
Parlattı bizi temiz bezle sile sile.
Hazır etti bizi sizin yemenize.

Manavdan beni bir amca aldı.
Oradan da fileye koydu.
Manavdan alıp beni eve bıraktı.
Buzdolabında dondum da dondum.

Bir saat sonra çıkarıp yıkadılar.
Oradan sofraya koydular.
Çocuklar “ tatlı üzüm” dediler de yediler.
Bir güzel yedikçe neşelendiler.

İşte o üzüm benim.
Sizi beslemek için geldim.
Size kavuşmak için fileyi deldim.
En sonunda sizi besleyip murada erdim.
Turan Yalçın
Tokat,1985