KALEMİN HİKAYESİ
1985 yılında yazdığım “masal şiirler” in bir halkası olan bu şiiri 33 yıl aradan sonra sunmak heyecanlı
Ben kalemim ağaçtanım.
Bütün çocukları tanırım.
Ban onların oyuncağı ve canıyım.
Ben size hikayemi anlatayım

Ben önce bir ağaçtım.
Koca bir ormanda yaşardım.
Ormana gelen çocuklara seviyle bakardım.
Bende onlarla sanki oyun oynardım.

Ama bu hayallerim bitti bir gün.
Biçtiler de götürdüler beni o gün.
Artık ben ağaç değil odundum.
Oradan kalkıp da hızarhaneye kondum.

Yüzlerce , binlerce parçalanıp çöp oldum.
Oradan da bir kamyona kondum.
Kamyondan da inip depoya doldum.
Kalem olacağım günü bekliyordum.

Bir gün fabrikada buldum kendimi.
Oydular incecik benim içimi.
Koydular içime bir siyah cisimi.
Orda oldum işte bir kurşun kalem.

Beni yüzlerce kalemle bir kutuya koydular.
Kalem olan bizi tekrar kamyona koydular.
Oradan da bir trene taşıdılar.
Oradan da bir toptancıya sattılar.

Toptancı da bizi sattı dükkanlara.
Dükkanda koydular bizi raflara.
Sattı kırtasiyeci bir adama.
O adam da verdi beni çocuğuna.

Oda benimle ödevini yaptı.
Ucum bitince incecik açtı.
Yazdı yazdı yazdı da yazdı.
Ucum bitince de beni çöpe attı.

İşte hikayemi anlattım size.
Sizde değer verin aman ha bize.
Bizde öğretelim yazı yazmayı size.
Çokça selamlar olsun çocuklar size.
Turan Yalçın Tokat,1985