Bugün baharın gelişini görmek hissetmek
için bulunduğum kentin en büyük parkına gittim. Hava mis gibi ağaçlar çiçek açmış. Çocuğunu köpeğini alan gelmiş. Bende canomla gittim. Rüzgarın hafif esen yelini ciğerlerime çekerek nefes aldım. Ağaçların sessiz konuşmalarını duyumsadım. Başımı gökyüzüne kaldırdım uzun uzun seyrettim. İçimde tarifsiz huzur geziniyordu. Ruhumun hangi odasına gittiyse dingin bir rahatlama vardı. Kafamda hiç bir düşünce gezinmiyordu huzurdan başka! Anı yaşadığımı hissettim. Mutluluk buydu anlıktı. Canom kendi cinsinden bir arkadaş buldu onu kokladı , oynadı . Oda mutluydu. Fark ettiniz mi indirdim yüreğimi yeşil çayırlara ! Bir iki kalın ağaca sarıldım. Ağacın pozitif enerjisini damarlarıma yayılışını hissettim. Küçük torunum Nisan’ da ağaca sarılma işini görüp yapıyordu. Ördekler özgürce gölü geziyordu. Baharın gelişi ne güzel, doğa canlanıyor . Bende baharla yeniden doğmuş gibiyim. Bahar bebeği olarak dünyaya geldiğimden mi?

Affınıza sığınarak bugünkü pazar günümün güzel modunu sizinle paylaşmak istedim. Bakmak ile görmek arasında çok fark var. Anda kalmayı anı yaşamayı bütün kalbimle niyet ediyorum . Bugün anın değerini daha iyi kavradım. Huzur ve mutluluk dünde ve gelecekte değil. Bu andadır. Anda kalın sevgide kalın.

Feride