Yedi mart senin gidişinin günü ...
Çok aceleci davrandın ,bir elveda demeyi beklemedin. Tam on yıl arkasına bakmadan ,mart yağmuru gibi geçti. Yokluğuna alışmam uzun seneleri aldı. Uykudan kan ter içinde kabuslarla uyanırdım. Elim kolum kanadım kırılmış, acılar içinde kıvranırdım. Seninle sohbetin bağımlısıymışım. İnsanın bağımlılıklarını bırakması hiç kolay değilmiş.

Zaman en iyi ilaç derler doğru ve yerinde söz !
Seni tam tanımadığıma gittikten sonra anladım. Benimde karakterim insanı geç tanımam yaşayarak ,aldatılarak değişik sınavlardan geçerek bedelini duygularla ödeyerek oluyor. Neden böyle oluyor diye düşünüp kendimi suçladığım oldu. Tam önüme düşene kadar farkında olamıyorum . Çocuklarada ilk öğüdüm uyanık olun, farkına varın ,insan ilişkilerinde diyorum . Anladım ki içimdeki ayna yansıması .

Giderken arkandan bir sürü sorular bıraktın. Hiç biri hala çözülmedi . Karışık yumak oldu. Bu kadar zor muydu? Önceleri yalan söylemeyeyim sana çokta kızdım . Sudan çıkmış balık gibi ıslandım. Dışlanmanın var iken yok olmanın ne demek olduğunu öğretti bu hayat. Sonra kızgınlığım azaldı . Seni affetmek için çok meditasyonlar yaptım. Faydasını gördüm. Benim bu dünyada sınavımda bunlar kabul etmeliyim dedim. İnsan acılarla olgunlaşıyor. İnsanoğlu gözüne bakarak yalanı söylüyor. Hele de bunu ailen dediklerin annen kardeşlerin olursa ne zor birşey değil mi? Dünyada güzel duygular varken bunları yaşamak niye!

Evren’de herşey yerli yerinde dengede ne bir fazla ne bir eksik . Kendi kendime yetmeyi öğrendim. Etrafındaki kalabalıklar kendiliğinden çekiliyor . Yalnızlığımla dost oldum . İnsanın yalnız kalmayada ihtiyacı varmış. Seviyorum artık yalnızlığımı . Kendimi suçlamayı bıraktım. Ne olacaksa olması gerektiği gibi oluyor zaten.
Ben kendimi sevmeyi seçtim. İnsan kendine değer verdiği kadarını görüyor . Ben çok değerliyim. Kendimi ilk plana almayı öğrendim. Şükürler olsun.
Seni uzun zamandır rüyamda görmüyorum. En son gördüğümde helikopterle gelip el salladın gittin. Bugün tam on yıl oldu ayrılalı. Özlüyorum konuşmanı sohbetini sen yoksun. Bu gece gel desem rüyalarımı süsler misin? Birazdan yatacağım seni bekleyeceğim . Gelirsen çokta sevineceğim.

Herşey bir illüzyon hangisi gerçek , hangisi sahte ...
Üzerimize aldığımız rolleri oynuyoruz . Saf özümüzü bulana kadar. Kendimizi olduğumuz gibi kabul ,başka herkeside olduğu gibi kabul etmektir. Ben hayatın getirdiklerini kabuldeyim. Bunun karşılığı mutluluk ve özgürlüktür. Yüreğimle konuşup yüreğimle dinlemeyi seçtim. Gel bu gece beklemekteyim .

Feride