Kalbindekini düşünmekte senin elinde kafandakini düşünmekte..
Karar verirken illa ki mantık arayacaksan,
Kimsenin düşünemediğini düşünebilip karar vermekte senin elinde..
- Ben yüreğimin sesini dinliyorum

Senin Elinde...

Pencereyi araladı. Sabah, uyanmadan şehri izlemek gibiydi bazı kararlar. Sessiz, ama her yeri saran bir gerçeklikte.
Derin bir nefes aldı. İçinde bir ses, çoktan kararı vermişti.

Zihni karışıktı. “Kalmalı mıyım?” diye sormadı bile bu sefer.
Çünkü kalmak zaten çoktan yaralamıştı onu.
Gitmekse… cesaret istiyordu.
Ama karanlığa yürümek bazen güneşte kalmaktan daha iyiydi.

Bir kâğıda yazdı:

“Yalnız kalmak, yanlış kalmaktan daha kolaymış.”

Kimseye açıklama borçlu değildi.
Bir ömür susmuş, biriktirmiş, anlamaya çalışmıştı.
Yüreği sessizce konuştu:

“Sustuğum yerden başlıyorum kendime.”

Ne gözyaşı döktü, ne de geri döner diye umut etti.
Çünkü bu sefer…
Kırılmak da, iyileşmek de, yürümek de…
onun elindeydi.