Mazlumların ve masumların derdi ile dertlenmek güzel bir istikamettir. Ne güzel bir yürektir ki yurdundan koparılmışları yâd etmek. Her kim bu yüreğe sahip ise ne mutlu ona.

Bu dünyadaki yürek yangınımız diğer dünyadaki yer ve yurdumuzu belirler. Ölüm elbette insanın mukadderatıdır, ancak yerinde yurdunda ölümde bir insan hakkıdır ve güzeldir.
Ne yazık ki yeryüzünün uçsuz bucaksız topraklarında insana ölme imkânı dahi vermiyor muhterisler.
Dünya son zamanlardaki manzara ve görüntüleri ile son surat kıyametine sürükleniyor kanaatindeyim.
Dünyanın ve okyanuslarının bünyesi bu denli zamansız ve zülmen ölümlere dayanacak değildir, öylesine bir olay gibi bakılamaz. Yeryüzünün İhtizazı pek yakındır. Sonumuz hayır olsun. ‎19 ‎Ocak ‎2016 ‎Salı,

Seçilmez Bayraklarım

Kamu cihan bir harpte, dişler kardeş etinde.
Yıkıldı Şam-ı Şerif, Bağdat sefaletinde,
En muteber simalar deli ruh haletinde.
Kurda kuşa yem oldu, geçilmez topraklarım.

Karıştı Hak’la batıl, ezhan döndü eneye.
Feryadı figan düştü, Dünya da her haneye.
İlm-u irfan zay oldu güç bakar bahaneye.
Yıkılırken kal’alar- seçilmez bayraklarım.

Bir eziyet sayılır bu çağda insan olmak.
Revamı bebelere okyanusta boğulmak.
Moda-i zaman oldu yan bakandan öç almak.
İnsanlık can derdinde, nerde insan haklarım.

Atila Yalçınkaya

‏‎