Düşünüyorum ve insanlığın da düşünmesini istiyorum.
Hayat diyorum bir şiirimde de belirttiğim gıbı garip bir serüven.Bir tarafta cenaze,bir tarafta düğün,başka bir yerde savaş, bir farklı yerde de partiler...Elbette çoğaltılabilir..Mesela belki bir evde dövülen,terkedilen çocuklar,diğer bir evde ise mutlu bir aile tablosu.Belki bunlar yan yana iki evde bile olabilir. Ama gelen o seslere,
çocukların bağırmasına,ağlamasına kulak vermeyiz, ya da yardım bekleyen birinin çığlığına kulak asmayız.Elbette vardır hayatta hâla iyi kalabilmiş insanlar ama çoğumuz bunları umursamıyoruz insanlığın yardım çığlıklarını duymazdan geliyoruz.Belki vicdanımızı görmezden gelerek ya da duymayarak rahatlatıyoruz.Ama hayatın bir gerçeği var ki bir yerlerde masum yavrular,masum insanlar katlediliyor. Çok garipsin hayat bırak da mutlu olsun o masumlar.Daha küçücük yaşta görmesinler o silahları,bombaları ve düşmesinler bir savaşın içine...Yaşamadık..Bilemiyoruz..Aç kalmadık ki hissedemiyoruz.. Siz bizi affedin.
Biz insanlığımızı öldürüyoruz.......