Her insanın içinde susturamadığı bir çığlık vardır…
Söyleyemedikleri, içine attıkları, dillendiremediği yaşanmışlıklar.
Bazılarının yüzünde, gözlerinde, mimiklerinde saklıdır bu fırtına.
Sorduğunuzda, "Neyin var?" diye, sessizlik olur cevabı.
Çünkü anlatmak kolay değildir; çünkü kelimeler yetmez.
Ve çoğu zaman, çaresizliğin dili yoktur…

Hayat, neyle karşılaşacağımızı asla önceden söylemez.
En hazırlıklılar bile bir anda savrulur bilinmezliğe.
Bu ülkede umudunu yitirenler de oldu,
Umudu başka yerlerde, başka insanlarda arayanlar da…

Kimisi acısını iç çığlıklarında boğar,
Kimisi haykırır ama yine de çaresiz kalır…
Ama ne olursa olsun, umudu yitirmemeliyiz.
Sığınılacak en sağlam liman Allah’tır.
İman, gönlümüzün anahtarıdır.

Ayakta durmalıyız. Yıkmalarına izin vermemeliyiz.
Ailemiz için yaşamalıyız.
Eğer evlatlarımız varsa, onlar için nefes almalıyız…
Unutmayın; düşenin dostu az, düşmanı çok olur.
En güvenli liman ailedir.
Aileniz varsa, sizden iyisi yoktur.
Anne kucağı, baba ocağı boşuna kutsal sayılmamıştır.
Onları üzmeyin… Onlara güvenin.

Huzurla, mutlulukla, sağlıkla gülümsemeniz dileğimle…

Meltem Mesture Güven