Çalışan,üreten,emek sarfeden insanlara saygı duyuyorum..
’’İnsan toplumsal bir varlıktır’’ teziyle büyüdük...
Hep toplumsal düşündük yaşamın evrelerini..
Bu gün farklı düşünüyorum sanırım..
Toplum’un genel kurallarının,
özgürlüklerimizi elimizden aldığının farkına vardım ..
İnsan ’’başkaları ne der’’diye yaşıyorsa eli ayağı bağlanıyor,
Hapsoluyor bir nevi..
Kendisi için yaşamalı insan..
Ne yaparsa elinden gelenin en güzelini,en iyisini yapmalı..
Çalışmaksa elinden ne geliyorsa,
Sevişmekse dibine kadar,
Özgürlükse sonuna kadar..
Bunlar kısıtlandığından mutlu olamıyoruz bu yüzden..
Vicdanen rahatmısın ?
Ruhen iyi hissediyormusun kendini ?
Bırak elalem ne derse desin..
Çevre denen duvarları görünmeyen dünyanın en büyük hapishanesinin duvarlarını yıkmak gerek,
mutlu ve huzurlu olmak için.
Yoksa geçip gideceğiz yaşadığımızın bile farkına varmadan..

Seyfettin Tekin