Doğruyu söylemek gerekirse, ki bu her zaman olması gereken bir olgu . Hayat tezatlarla doludur.

Kendi içimizde en sık yaşadığımız tezatsa doğru ve yanlış...

Doğru ve yanlış çok nettir aslında sadece bizim ona uydurduğumuz kılıflar yüzünden karmaşıklaşır..

Yanlışlarımızı haklı göstermek için doğruluktan aşındırıp üstüne koyuyoruz...

Biz her şey yolunda gidiyor zannederken bir boşluğa diziyormuşuz yanlışları …

İşimiz bitiğinde, artık geçmişe bakmaya zaman bulduğumuzda yine o acı sonu yaşıyoruz.

peki sorun nerede?

Tabii ki bilmiyoruz..

O kadar inandırdık ki kendimizi doğrularımıza, kendi doğrularımıza ama unutuyoruz, doğru değişmez, kişisel değildir, olması gerektiği gibi. Aksi takdirde bir katil bile kendini haklı çıkartabilirdi.

Yanlışlar doğrulanamazdı.

Peki neden yanlış yapıyoruz?

Çünkü doğru, kısa vadede bizi mutlu etmez. Ve biz beklemeyi sevmeyiz. Hele ki gelecek olan "Mutluluk" ise..

Ama yanlış, mutlaka mutsuz eder. Neticede yanlış yapan her insan

yolun sonundaki "Pişmanlık" ile karşılaşacaktır. Yanlıştır çünkü

Peki ya doğru mutlu etmiyorsa?

Doğru mutlu edene kadar bekle

Doğru, er geç mutlu edecektir...