Sene 2010.Neredeyse tüm yaşamımı geçirdiğim küçük İç Anadolu şehrinden taşınalı bir sene olmuştu.Büyük bir sahil şehrindeydim tek başıma.Alışkın olduğum samimi çevre ve yolda en az 20 kişiyle karşılaşıp ayak üstü sohbetler hayallerde kalmıştı.Kimseye güvenemiyordum.
Yalnız bir kadın olarak da tanımadığım kimselerle samimiyet kuramıyordum.Kalp ameliyatı olmuştum.İç Anadolu iklimi soğuk olduğundan sahilin iklimi kalbime iyi gelecek diye umuyordum.Ama yalnız kalmıştım burada.Bu nedenle de her işimi kendim yapmak zorundaydım.

Boya badana,tamiratlar, ufak elektrik işleri vs...vs...
Zorlanarak da olsa yapıyordum.Büyük tamirat gerektiğinde yakınlarımdan birinin geldiği zamana rastlamasını sağlıyordum.Yalnız olunca eve kimseyi alamıyordum.Oysa küçük şehrimde herkes tanıdığımdı.Tanımasam bile toprağımın insanını bilirdim.Birbirimizi anlardık.Korkmazdık.

Oysa burası karma karışık,kimin ne olduğu belirsiz bir yerdi.Çok fazla uyuşturucu kullanan vardı.3.katta otursam da hırsız girdi eve defalarca.Bir şey yoktu çalabilecekleri tabi ki.Evi boyatmak için tuttuğum boyacılar ertesi gün geldiklerinde açılmayan boyaların çalınmış olduğunu görmüşler.Kapı açılıp alınmış kolaylıkla.Yani buradaki hırsızlara kilit dayanmıyordu.

Korkulu yaşasam da çok güzel bir yer olduğundan dayanabiliyordum.Limon portakal çiçekleri açtığında yollar limon kolonyasıyla yıkanmış gibi kokuyordu.Doğa muhteşemdi.İklim de öyle .2 ay cehennem sıcağı sayılmazsa her şey süperdi.

İyice yerleştim sayabilirdim.Sahil şehrinde yaşayanların bilindik durumları ,yazın tatil yapmak isteyenlerin otel olarak kullanımı için en uygun mekan olarak görülmesidir.
Çok fazla masrafa girmiştim.Elimde hiç param kalmamıştı.Ama benim durumuma pek de aldırış etmeyen misafirler yavaş yavaş rezervasyon yaptırmaya başlamışlardı.Misafir
kabul edemem diyebileceğim kadar uzak olmayan bu insanların dedikodu yapmak için çok hevesli olacaklarından emindim.

Bir taraftan evde temizlik yapıp orayı burayı yerleştiriyordum.Bir yandan da Allahım senin hazinende çok var.Bana yeteri kadar para altın ne istersen at yukarıdan diye yalvarıyordum.Hayalimde gökten altınlar yağıyordu.Hayali bile güzeldi yani.Başka yapabileceğim bir şey yoktu.Hiç olmazsa güzel bir hayale sığınıyor avunuyordum.

Mutfakta kapının üzerinde ilk günden beri sinirimi bozan kalın bir korniş vardı.Onu söküp atmak istedim her zaman.Bu gün tam zamanıydı.Merdivene çıktım.Elimde alet edavat.Tornavida ile uğraştım sökemedim.Keser çekiç beceremedim.Sinirlenip attım onları aşağıya.Tam inecekken kornişin içine yerleştirilmiş plastik bir poşet gördüm.Çıkarttım çeke çeke.Bu çirkin şeyin bir de zinciri varmış neresinde kullanılmış acaba diyerek poşeti aşağıya attım.

Merdivenden indim.Poşeti çöpe atacaktım ki içinde sarı bir şeyler olduğunu gördüm.Açıp baktığımda 2 künye birçok yüzük ve kolye olduğunu görünce .asıl bir şaşkınlık ve şok yaşadım anlatamam.Ben istemiştim gönderildi ,işte elimdeydi sarı sarı.Aniden bu doğru değil birisi burada unutmuş olmalı dedim.İçim elvermedi kabul etmeye.Alt katta oturanlar evin ilk yapıldığı zamandan beri oradaydılar.Künyede Saliha yazıyordu.Öyle birileri oturdu mu diye sordum kimse oturmamış.Kiraya verilmemiş.Yaşlı bir kadın ev sahibi olarak oturmuş ve kızına miras vermiş.Başka kimse oturmadan ben satın almışım.Üstelik poşetin üzerinde defalarca yapılan boyaların izleri duruyor.Kimse fark etmemiş.Nüfus dairesinde çalışan bir tanıdıktan o evde Saliha isminde birileri oturdu mu araştırttım.Kimse oturmamış.Karar verdim bunu bana Allah özel olarak gönderdi diye.Yoksa bu zamana kadar boyacılar filan bulamamış üstünü boyayıp gitmişler.ve gidip sattım.Bir miktarını iyi durumda olmayan birine verdim.Geri kalanı ile kredi kartlarımın borçlarını kapattım ve gelecek olanlar için yatak aldım.Bütün ihtiyaçlarım karşılandı.İnanılmaz bir şekilde hayalim gerçek olmuştu.

O günden sonra istediğim her şeyin bana verileceğine öyle çok inandım ki her şeyi istedim ve Allah kısa süre sonra verdi.Ve yıllardır hep aynı şekilde devam ediyor.Çok şükür...


11.Aralık 2018
ŞULAN KAYA