Masal masal anlat anlat dedi, bir fare çatıdan düştü çatıdaki odunlar kırıldı çat dedi, kedi fareyi düşküm gördü, bu fareyi iki kat yerim acıkmam ben dedi. Fare kaçtı kedi kovaladı, kaçan kaçtı olan kovalayana oldu, nefesi kesildi bayıldı. Doktor doktor diye bağırdı, hemşire doktor yoktur ben varım, işi çoktur dedi. Sen gel dedi kedi hemşire, dişlerimi kırdım birbirini fare yerine birbirlerini kemire kemire, yardım et fare çıktı çıkayım şu demire, gelişin bana şu fareyi getire. Hemşire dedi elimde süpürgeyle geliyorum başka işim mi yok gelirsem seni bağlarım o demire, ben fareden korkarım gelemem sen çakır gelsin yardıma çomarı. Çomar çomar sen gel, herkes beni kapısından kovar, gel ne olur yardıma bu fare beni çok yorar, aslan gibisin yardımın bana çok yarar koş gel yardıma güzel arkadaşım çomar.


Çomar dedi biz seninle düşmanız ne zaman can ciğer dost olduk, kedi dedi anladım seni kandıramadım yanıldım, bugünde aç kaldım bir damla süt bulayım da yalayayım peynirle beraber. Fare peynir lafını duyunca, kedi ne istersin benden, sen süt iç peyniri bana ver arkadaş olalım, bugünde rahatlıkla karnımızı doyuralım, düşmanlık ederek bu hayatın kahrı çekilmez, sende açlık bende açlık ağrısı var, aç yatılmaz.
Kedi düşündü haklısın dedi, düş önüme, fare dedi düşersem önüme yersin, bana oyunlar edersin, ben bu numaraları yemem karnım tok, kedi karnın toksa neden istersin peyniri, ben insanlar gibi nankör kedi değilim, senin gibi birçok sefili doyurdum sütümle, seni yemeyeceğime ben kefilim. Fare, sende haklısın sende var vicdan merhamet öyleyse yan yana yürüyelim, sen sütü iç ben peyniri yiyelim, bizdeki dostluğu insanlar görsün, düşmanlık böylelikle ölsün.


Beraberce vardılar mutfakta duran sütün başına, az ilerde kaptaki peynirden bir parça alan kedi fareye verdi, bunu gören insanlar, vay hınzır kedi fareyi yiyecekte besliyor ki karnı uzun süre acıkmasın diye, besliyor diye anladı. İnsanoğlu bu görünene inanır arkasındaki güzelliği manayı görmez aldanır, aldanır da aldatanlar kazanır, kaybeden kendisi olur kadre suçu atar isyanları oynar, vesselam.
Mehmet Aluç