Yaratılmış ne varsa hepsi kusursuz
Kusuru insanlık olarak biz arar buluruz ...

Tartarak, ölçerek, bilerek hemde ...

Gereği varmış gibi doğru kabul ederiz. Ve çabalarız inandırmaya...

Yaprak neden sarardı?
Rüzgar niye esmeye başladı?
Kar niye yağıyor?

Bunlar sorgulanmaz .
Aslında sorgulanırsa mantıklı olur. Hepsinin somut nedenleri var. Ve hepsi de birbiri ile bağlantılı.

Örümcek niye her bulduğu köşede ağ örme sevdasında?
Kuşlar neden uçuyor?
Kuşlar nasıl uçuyor ve niye düşmüyor?
Karıncalar neden bıkmıyor çalışmaktan?
Balıklar niye boğulmuyor?

Ilintili olduğu bağlantıları düşünülmüyor tüm bunların ...

Sorguladığımız yalnızca soyut ve zorla gerçeğe dönüştürdüğümüz şeyler.

Çünkü mana vurgusudur her daim yaptığımız...

Gerçek olanı kabul etmek yerine , bulut olana inanırız.

Duygular da canlıdır. Doğru...
Mesela kalbine dokunduğunda o küçük et parçası mı hissettiriyor duygularını ?

Ya da beyninde ki yağ kütlesi mi ?

Bak bunlara dokunuyorsun. Ne kadar tezat ama gerçekle çelişkili değil mi ?

Hayır his giriyor devreye . Beyin emrediyor, kalp çarpıyor, kan hızlanıyor. Tüm bunlar sonucunda his bulutu ortaya çıkıyor...

Ayırt etmeyi bilmek yeterli . Vücudu ve ruhu yormadan. Her şeyi gereğinde ve gerektiğinde kullanmak kafi...

Ruhun senin düşlerinde kırlarda gelincik toplarken , vücudun yorganın altında bile üşüyordur mesela...

Tartınca, ölçünce dengede bozukluk yoktur. Yaradan bu yüzden kusursuzdur ...🙏

Aybüke