Merhaba ağaç. Ben Idil . Annem türkçe öğretmenim sayesinde seni bana aldı. Ben de sana ağaçtan yapildigin için ağaç adını verdim. Evet sana anılarımı yazmaya başlayayım:

Bugün okula gelişimin ilk günüydü. Saat 6da kalktım. Elbiselerimi ütüleyip giydim. Okul kıyafetlerimi çok da beğenmedim. Çünkü sarıydı. Daha sonra okula internetten son bir kez daha baktim. Içi yeni talimattan çıkmıştı içini çok merak ediyordum.Bu arada annem uyanmıştı. Kahvaltı edip çıktık. Kura için konferans salonuna çıktık adımı okuduklarında bir kağıt çektim.Ve 5/E çıktı. Ne tepki vereceğini bilemedim .Annemin yanına dönerken Asuman’i gördüm . Şok olmuştum.
NOT: Asuman 4 yaşımdan beri en en en yakın arkadaşım

Neyse ve en iyi haber Asuman da benimle aynı sınıfa düşmüş!!!! Çok mutlu olmuştum. Ama ilk dersin 10 dakikasından sonra Asuman’in çok değiştiğini anladım. Sanki bambaşka biriydi! Eski Asuman gitmiş, yerine bambaşka biri gelmişti. Beş dakikada bir kavga ediyorduk. Öğlen paydosuna gelmiştik. Asuman zil çaldığı gibi
Çantasını alıp gitti ve bir daha hiç gelmedi. Kendimi çok kötü hissediyordum. Hemen eve gidip anneme sarılmayı istiyordum . Ve hastayım deyip eve geldim. Yok yazılmak umrumda değildi. Şu an evde başımda ıslak bez ile yatıyorum .Asuman’ı çok merak ediyorum . Her neyse çok uykum var . Oyu geceler benim canım ağacım😘😘😘iı