ÇAY BAHÇESİNDEN NOTLAR-2


Bu gece çay bahçesi çok sakindi. Dışarıda üç beş masada birkaç kişi İçeride bir o kadar daha. Önce bende bahçede bir masanın yanında sandalyeye çökerek sigara eşliğinde bir bardak çayı kendime hediye ettim. Sonra da pılımı pırtımı toplayıp içeri geçtim.
Defterimi kalemimi çıkartarak yeni romanıma bir bölüm daha ilave ettim. Dedim ya sakinlik huzurumu kaçırıyordu. Alışmışım buranın hareketli haline. Çantamdan kulaklığımı çıkartarak telefonumdan rastgele bir şarkının eşliğinde ikinci çayımı içmeye başladım.
Bu gece burada daha fazla kalamayacağımı anlayınca hesabı ödeyip dışarı çıktım. Her yerde bir sessizlik vardı. Bu sessizliğin içinde kaybolduğumu hissettim. Tüylerim diken, diken oldu diyebilirim.
Kendimce nedenini buldum. Sen yoktun yanımda. Senin yokluğun yaratıyordu bu olağan üstü havayı. Olmuyor işte. Sensizlik ne kadar zormuş. Bir gülüşünle ısıtıverirdin ortamı. Meydana gelecek gürültüden garson duyamazdı seslendiğimizi. Suçlusu sensin. Bana gelince Zaten ben bir hiçim. Uzaklardan uzaklara İyi uykular yavrum. Tabi bana da iyi uykular.


10.10.2018/ Çarşamba
Tuğrul Ahmet Pekel