Tahammül Kalmadı

Kimlik ve kişilik uyuşmuyor.
Kimse ekmeğini bölüşmüyor.

Sağımlık inek gibisin, her gün süt veriyorsun.
Kimse görmüyor, ama lime lime eriyorsun.

Sağ, sol, ön, arka kalmadı.
Her yer zifiri karanlık!

Yaz, kış, tamam da, saymadım kaç bahar geçti.
İyi, kötü, tamam da, neden hep beni seçti.

Millet birbirine hitap edip,
diyor hey hacım.
Neden cevap veren yoktur, sen söyle hele bacım.

Şu karanlık geceye, ay bile kar etmiyor.
Bu garip hallere ağlamak da, hiç yetmiyor.

Kuş etini sevmen yetmiyor, bir de ağzınla kuş tutman gerekiyor.
Ki karnın doysun.

Eylül de geleceğim diyordun.
Bak yılın ilk yağmuru da yağdı.
Belki yarın yollarda kapanacak,
O zaman ne olacak!
Söyle hadi, daha çok bekleyecek miyim?
Artık tahammül kalmadı da.

"Eylül’de sevdim" diyordun.
Sevdin de ne oldu?
Hani ellerinde ne kaldı?
*
Kulağım çınladı umursamadım.
Gözlerim yaşardı olabilir dedim.
Beynim zonkladı dayandım.
Ellerim tutmadı, iyi olur dedim.
Ayaklarım gitmedi, bu da geçer dedim.
Amaa, işin içine, yürek sancısı, kalp ağrısı girince, işin rengi değişti.
“Artık bu kadar da olmaz” dedim.
Neye mal olursa olsun.



Kerim BAYDAK
[email protected]