Elime aldım mı bir kitabı, soluksuz bir saat kırk beş dakika kadar takılırım... Etrafta da beni uyaran bir şey yoksa, o süre daha da uzayabilir iki saate üç saate kadar... Sakinlik ve huzur kitap okurken en gerekli şeylerin başında benim için...


Güzel bir öğleden sonrası... İş yerimde ki kitaplıktan şöyle de insanı yormayan biraz mizah ağırlıklı bir kitabı hemen de bulurum ki zaten bir dolu mizah kitaplarım... Adaşımın bir kitabı Ahmet Şerif İzgörenin ’’Şu Hortumlu Dünya da Fil Yalnız Bir Hayvandır.’’ aldım elime gözlerimle aşkı başladı kitabın...


Beş dakika geçti geçmedi, sinekler silsilesinden bir iki tane canına susamış dişi mi erkek mi olduğunu da bilemediğim sinek sıkletler hemen baş ucumda bitiverdiler... Ya arkadaşım, okuyorum şurada, ittirin gidin sokağa bebenin biri bir dondurma düşürmüştür belki, yakında ki çöplere zıplayın, ben gördüm demin Emine teyze bir sürü mutfağından çöp döktü oraya...


Yok, yok illa ki ben o kitabı okurken, bana dert, tasa, gam, keder olarak geri dönecekler sinek sıkletler... Ezmekte istemiyorum, zaten üç beş günlük ömürleri var. Pıssst diyorum, elimi sallıyorum, hissst diyorum, hatta hoşttt da diyorum zerre tınmıyorlar... Yahu ben ne yaptım size? Sinekler, ineklik etmeyin. Ya da edeceksiniz başka birine gidin edin...


İki satır okuyorum zırt yanımda bitiyor. Üç beş satır daha okuyorum, burnumdan, kulağımdan girmeye çalışıyor zibidiler... Kitabı vursam kafalarına, kitap kanlanacak, olacak kanlı kitap. Sineklikte çok uzakta... Ne yapmalı, nasıl etmeli, kime gitmeli? Dur bakayım, dur bakayım, belki de bunlar mizah okumama mı bozuldular? Bunu bırakıp da bir şiir kitabı mı alsam elime yoksa? Amaaan, neler saçmalıyorum yahu ben de...


Üstlerine kimyasal bir şeyler sıksam, o da bana dokunuyor, alerjim var biraz. Sıkmasam da onlar beni sıkıyor. Yok, yok, bunu da ayrı bir yazı konusu olarak yazmam lazım. Başlığı da aynen şöyle olmalı ’’Kara Sineklerin ve Sivri Sineklerin Türk Kültürüne ve Türk Mizahına Verdiği Zararların Sosyopsikolojik ve Sosyoekonomik Olarak İrdelenmesi ve İncelenmesi.’’ Off vallahi çok yordu bu sinekler beni, hem de ne yorma, baksana, aklımız başımızdan da gitti...


AHMET ZEYTİNCİ