Kuş gibiyim...
Sanki uçuyorum nurdan kaydıraklar üzerinde.
Ne sarıp sarmalanmış, gövdeme yapışmış kollarım sızlıyor
Ne, ayakucuma hizalanmış yarım bacağımla, birbirini çeken kutuplar gibi bütünleşmek aklımdan geçiyor.
Daha dün, kendime baktığımda bu halimle artık neleri yapamayacağım aklımdan geçmişti bir çırpıda.
Topa vuramayacaktım, daha doğmamış oğluma çalım atmayı öğretirken bahçede..
Göz koyduğum kızın kapısından geçemeyecektim, heyecanına yenilmiş beceriksiz ruhuma çalım satmayı öğretirken,daha görüş açıma girmeden pencerede.
Bayram sabahı erken kalktığımda mesh edecektim demek birisini, şafakta çıkmadan yola.
Acı duymuyordum ama buruştursam da yüzümü, yıldırım gibi zihnimden geçenler yüzünden,
vızır vızır koşuşturan cana güdümlü kurşunların, hız kesecek beden aradıkları karanlık gecede...
Acı duymuyordum yine ama, artık bir alnım da yoktu, Kadirde yakarırken Hakka secdede.
Altımdaki farklı omuz boylarındaki insan devridaimi yolculuk konforumu bozamıyordu onca sarsıntıya, olağandışı ayak sesi ritmine rağmen.
Hıçkırıklar, ayak seslerinin arasında belli belirsiz başlarını uzatıyordu arkalardan, alkış sesleri tokmak gibi inmeden tepelerine.
Uzaklardan kalabalık haykırıyordu hepsinin üzerine;
“Şehitler Ölmez,Vatan bölünmez”
Kulaklarım umutsuz,
Kulaklarım mutsuz..
Atamın, dedemin
Babamın duyduklarını arıyor, sonar gibi tararken çevre seslerini..
Bedenim sabırsız, sığamıyor kefenine...
Vurmayın,
Vurmayın beni.!
Görev sırası sizde, duyun beni,
Tekbirlerle sarın, tekbirlerle yuğun beni...

Okul harçlığı için fazla azman sayılırım,
Sünnet saati de değil istediğim
Otogar davulcusu beklemiyorum artık, halay çekerken anamın gözlerini nemlendirecek.

Şehit yolluğu beklediğim..

Tekbirlerle yollayın,
Tekbirlerle gömün beni...

Başka şehadet şansım yok..!



erol başçı